4. Zou abortus niet legaal moeten zijn in het geval van verkrachting of incest?
Er zijn twee antwoorden op dit bezwaar. Om te beginnen is het niet zo dat een kind dat door verkrachting of incest verwekt is de doodstraf verdient voor de misdaad van zijn vader. Het kind heeft niets te maken met de criminele daad van zijn vader. Daarnaast toont onderzoek aan dat slachtoffers van verkrachting meer kans hebben om veel langer te lijden en het psychologisch veel moeilijker te hebben wanneer een abortus werd ondergaan.
Een grootscheepse enquête onder verkrachtingsslachtoffers die zwanger werden, toont aan dat ongeveer 70% toch kiest om het kind geboren te laten worden. Veel slachtoffers van seksueel geweld zien dit als een onzelfzuchtige, liefdevolle daad die hen helpt om te genezen van de vreselijke ervaring van de verkrachting zelf. Vrouwen die hun kind laten aborteren na verkrachting zeggen vaak dat ze niet het gevoel hadden een andere keuze te hebben, aangezien hun omgeving aannam dat ze niet het leven zou willen geven aan het kind van hun verkrachter.
Slachtoffers van incest daarnaast stemmen bijna nooit in met abortus. In plaats van de zwangerschap als ongewenst te beschouwen, zullen ze ten allen tijde het kind proberen te houden omdat het een bewijs is van het seksueel misbruik dat haar familie vaak niet weet of niet wil toegeven. De zwangerschap vormt een bedreiging voor de dader, die vaak probeert om het slachtoffer te dwingen tot een ongewilde abortus. Evenals bij verkrachtingsslachtoffers helpt de geboorte en het opgroeien van het kindje vaak bij de verwerking.
De bewering dat de gewelddadige daad die abortus is goed is voor de slachtoffers van verkrachting en incest is eenvoudigweg ongegrond. In tegendeel, bewijs toont aan dat abortus in zo’n gevallen de onuitspreekbare pijn versterkt die een slachtoffer door het misbruik reeds sterk ervaart.
Daarnaast zouden we ons terecht moeten afvragen waarom deze vraag zo vaak gesteld wordt, gezien het feit dat slechts 0,24% van de abortussen zulke gevallen behelzen. Rechtvaardigen deze extreem zeldzame gevallen de andere 99,76 % van alle abortussen? Zouden diegenen die dit bezwaar maken werkelijk bereid zijn om abortus te verbieden als er uitzonderingen gemaakt werden voor verkrachting en incest?
Johnston, Wm. Robert. Reasons Given For Having Abortions In The United States.
Mahkorn, “Pregnancy and Sexual Assault,” The Psychological Aspects of Abortion, eds. Mall and Watts (Washinton D.C., University Publications of America, 1979) 84-85.
Reardon, David, PhD, Julie Makimaa and Amy Sobie. 2000. Victims and Victors: Speaking Out About Their Pregnancies, Abortions and Children Resulting from Sexual Assault. Battle Creek. Acorn Publishing.
Er zijn twee antwoorden op dit bezwaar. Om te beginnen is het niet zo dat een kind dat door verkrachting of incest verwekt is de doodstraf verdient voor de misdaad van zijn vader. Het kind heeft niets te maken met de criminele daad van zijn vader. Daarnaast toont onderzoek aan dat slachtoffers van verkrachting meer kans hebben om veel langer te lijden en het psychologisch veel moeilijker te hebben wanneer een abortus werd ondergaan.
Een grootscheepse enquête onder verkrachtingsslachtoffers die zwanger werden, toont aan dat ongeveer 70% toch kiest om het kind geboren te laten worden. Veel slachtoffers van seksueel geweld zien dit als een onzelfzuchtige, liefdevolle daad die hen helpt om te genezen van de vreselijke ervaring van de verkrachting zelf. Vrouwen die hun kind laten aborteren na verkrachting zeggen vaak dat ze niet het gevoel hadden een andere keuze te hebben, aangezien hun omgeving aannam dat ze niet het leven zou willen geven aan het kind van hun verkrachter.
Slachtoffers van incest daarnaast stemmen bijna nooit in met abortus. In plaats van de zwangerschap als ongewenst te beschouwen, zullen ze ten allen tijde het kind proberen te houden omdat het een bewijs is van het seksueel misbruik dat haar familie vaak niet weet of niet wil toegeven. De zwangerschap vormt een bedreiging voor de dader, die vaak probeert om het slachtoffer te dwingen tot een ongewilde abortus. Evenals bij verkrachtingsslachtoffers helpt de geboorte en het opgroeien van het kindje vaak bij de verwerking.
De bewering dat de gewelddadige daad die abortus is goed is voor de slachtoffers van verkrachting en incest is eenvoudigweg ongegrond. In tegendeel, bewijs toont aan dat abortus in zo’n gevallen de onuitspreekbare pijn versterkt die een slachtoffer door het misbruik reeds sterk ervaart.
Daarnaast zouden we ons terecht moeten afvragen waarom deze vraag zo vaak gesteld wordt, gezien het feit dat slechts 0,24% van de abortussen zulke gevallen behelzen. Rechtvaardigen deze extreem zeldzame gevallen de andere 99,76 % van alle abortussen? Zouden diegenen die dit bezwaar maken werkelijk bereid zijn om abortus te verbieden als er uitzonderingen gemaakt werden voor verkrachting en incest?
Johnston, Wm. Robert. Reasons Given For Having Abortions In The United States.
Mahkorn, “Pregnancy and Sexual Assault,” The Psychological Aspects of Abortion, eds. Mall and Watts (Washinton D.C., University Publications of America, 1979) 84-85.
Reardon, David, PhD, Julie Makimaa and Amy Sobie. 2000. Victims and Victors: Speaking Out About Their Pregnancies, Abortions and Children Resulting from Sexual Assault. Battle Creek. Acorn Publishing.
