Onderschat de kracht van demografische ontwikkelingen niet, dat doen jihadi's immers evenmin

door Dries Goethals, Voorzitter Pro Familia

Omdat dialoog de cruciale weg is om een maatschappelijk bewustwordingsproces tot stand te brengen, probeert Pro Familia via deze blog langs verschillende invalshoeken haar boodschap naar de buitenwereld over te brengen.

Zo publiceerden we vorige week deze slide, die bij vele mensen reacties teweegbracht:

De slide op zich mag u gerust beschouwen als een boutade van onzentwege. De konijntjes demonstreren dit ook. Met deze lieve diertjes beelden we een lichte vorm van zelfspot uit, waarmee we ons heel graag distantiëren van fanatisme dat wars is van enige zelfkritiek of blind voor de opvattingen van de man in de straat. Ook al geloven wij dat deze man of vrouw in de straat, net zoals wijzelf, nood heeft aan bekering.

Daarnaast hebben we ook nooit ontkend dat deze konijntjes een knipoog naar Paus Franciscus zijn. Zie dit echter niet als een daad van ongehoorzaamheid, maar als een daad van vrolijkheid.

Desalniettemin bevat elke goede boutade een kern van waarheid. Dit is niet minder het geval voor onze slide over demografie.

Het overkomt ons helaas te weinig: Reacties van "tegenstanders" die inhoudelijk en intellectueel eerlijk zijn. Een moment waarop dit wel het geval is, doet ons dan ook veel plezier. Daarom willen we heel graag dit bericht delen met u, dat we ontvingen als reactie op onze slide hierboven:

Leef jij nog steeds met het idee: veel kindjes is veel macht?

Ik ken veel gelovige gezinnen waar de kinderen de hardste atheïsten worden of extremist worden elders.
Daar heb je als ouder nu eenmaal niet zomaar pak op... Ideeën zijn niet genetisch! En indoctrinatie binnen het gezin om de kinderen binnen de lijntjes te houden, geeft frustratie en extreme tegenwerking en averechtse levenskeuzes.

Daarnaast zegt de - voor andere dingen wel geciteerde - paus, dat een christen niet moet kweken als konijntjes.
We hebben het ook over de draagkracht van de aarde, waar de gelovige medemens niet meteen het voorbeeld van zuinigheid is. In 't andere geval had je veel kinderen nog kunnen goedpraten...
Blijkbaar is het voor sommigen genoeg als je gezin, seksualiteit, ... - ethisch binnen de lijntjes loopt. Gods schepping is nog altijd te cultiveren tot in de details, op z'n Grieks (niet het huidige Griekenland, maar de Griekse levensvisie).

Ik hou niet van je geciteerde stijl. In zinnetjes klinkt alles logisch en klopt het. Ik hou van de realiteit; enige uiteindelijke toetssteen, en werkelijk geschapen door Hem.

Beste groeten,

B.

---

We danken onze correspondent voor zijn schrijven naar ons gericht. Het biedt ons namelijk de gelegenheid om enkele zaken uit te diepen en te verhelderen. Het is dan ook met genoegen dat we antwoorden op elk onderdeel van het bericht dat we ontvingen:

1) Leef jij nog steeds met het idee: veel kindjes is veel macht?

Als wij enigszins uit zouden zijn op macht, dan mogen we onze strategie wel barslecht noemen. Machthebber word je vandaag in dit land door bruut opportunisme en zeker niet door de dogma's van de seksuele revolutie te betwisten. De geest van mei '68 houdt immers zowel de politiek, de media, als de academische wereld (van kleuter tot unief) in een verstikkende houdgreep. De persoon die vandaag in Europa tegen de stroom van de zogenoemde "seksuele bevrijdingsbeweging" zwemt, is een grote dromer indien die nog maatschappelijke carrièreambities koestert.

Het omgekeerde is trouwens waar, (helaas) zelfs in de Katholieke Kerk, want het hoeft geen twijfel dat de gooi naar het aartsbisschopschap één van de grootste motieven is van de demarche van onze Antwerpse vriend Johan Bonny.

Neen, macht is niet onze ambitie. En hoe zouden kinderen enigszins een middel zijn om macht te verwerven? Veel kinderen maken om ze op u te laten stemmen? Alle gekheid op een stokje: kinderen zijn, in tegenstelling tot aandelen van Omega Pharma, geen investering met een winstgevende return. De volksmond leert ons zelfs dat één kind de prijs van een huis kost. Als geld dus macht is, wat het is, begin je best niet aan kinderen.

Conclusie: Noch voor populariteit, electoraal succes of winstbejag zijn kinderen (of het promoten van het gezin) een goed idee in deze tijden.

Het belang van kinderen voor de christelijke beschaving

Waarom zijn kinderen dan wel zo belangrijk? Heel simpel: Omdat ze de toekomst zijn.  
"Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst", sprak Leo XIII. Dit, zoals vele van zijn "negentiende eeuwse spreuken", is nog niet weerlegd. Het tegendeel is vandaag waar: Als wij onze kinderen niet opvoeden, zal Sensoa het daarom niet nalaten onze kroost te indoctrineren. Want dergelijke lobby's zien er maar al te goed hun belang in om kinderen te brainwashen om zo op termijn de cultuur naar hun hand te zetten.

Kinderen zijn geen middel tot macht, maar wel een noodzaak voor het overleven van een beschaving, die autonoom wil blijven bestaan. En ja, wij houden van de christelijke beschaving, indien u dit nog niet merkte. Omdat Christus en het geloof in Hem de talenten in mensen tot het allerhoogste optilt, geloven wij rotsvast dat daarom vele christelijke kinderen een zegen zijn voor de toekomst van onze beschaving.

En niet alleen wij zien in hoe de oorsprong van de demografie van een land – want dit is wat alle kinderen tesamen uiteindelijk zijn – bepalend is voor de identiteit van een natie.

Deze realiteit werd reeds ingezien door de Egyptische Farao, die een bedreiging zag in de demografische groei van de Israëlieten in zijn land:

Maar de Israëlieten waren vruchtbaar en breidden zich uit, zij werden zeer talrijk en sterk, zodat het land vol van hen raakte. Toen kwam er in Egypte een nieuwe koning aan de macht, die Jozef niet gekend had. Hij sprak tot zijn volk: ‘Luister eens, die Israëlieten worden te talrijk en te sterk. Wij dienen dus verstandige maatregelen tegen hen te nemen om te voorkomen dat zij nog talrijker worden. Als wij in oorlog raken, zullen zij zich bij onze tegenstanders aansluiten, strijd voeren tegen ons en uit het land wegtrekken.’ Exodus 1:7-10

Een recenter voorbeeld leert ons dat het omgekeerde ook waar is: namelijk dat demografie in plaats van een bedreiging voor een volk ook een bedreiging ván een volk kan zijn. Want dreigend waren de woorden van wijlen Moammar Mohammed al-Qadhafi: "Nous conquérons l'Europe par le ventre de nos femmes." Vertaald: We veroveren Europa met de baarmoeder van onze vrouwen.

Deze uitspraak is intussen trouwens een slagzin geworden in talloze Franse moskeeën, niet in het minst in Parijs en daarrond.

Qadhafi baseerde deze stelling op drie eenvoudige feiten: 

1) Het lage geboortecijfer bij de autochtone Europese bevolking

2) De migratiegolf vanuit Noord-Afrika en het Midden-Oosten naar Europa, door grotendeels moslims

3) Het hoge geboortecijfer bij de allochtone Europese bevolking, die voornamelijk islamitisch is

Dit filmpje illustreert dat Qadhafi met zijn uitspraak hoegenaamd niet aan wishful thinking deed:

Smokkelt Pro Familia in dit eerste feit "Het lage geboortecijfer bij de autochtone Europese bevolking" nu warempel een verdoken pleidooi voor Humanae Vitae in dit artikel? Neen, dit is namelijk een heel uitdrukkelijke en ongecompliceerde oproep aan elke lezer, zoals priester Daniël Maes die in ons vorige blogbericht 'Humanae Vitae herontdekken' verwoordde.

De djihadi's hebben alvast de kracht van de profetische encycliek Humanae Vitae ontdekt. Nu de katholieken nog.

Immers, tegen de tweede helft van de 21ste eeuw zal de meerderheid van de Europese bevolking moslim zijn. Of we te maken zullen hebben met gematigde muzelmannen, dan wel met geradicaliseerde djihadstrijders, is zeker een legitieme vraag, maar dan wel één waarop op andere fora dan dat van de Mars voor het Gezin over gebogen dient te worden.

Dat autochtone Europeanen een minderheid zullen vormen in hun eigen continent, is echter geen mogelijkheid, maar een nuchtere prognose.

2) Ik ken veel gelovige gezinnen waar de kinderen de hardste atheïsten worden of extremist worden elders.

Deze vlieger gaat niet op. De stelling dat we er niet in zouden kunnen slagen om een gedachtegoed van generatie op generatie door te geven, wordt simpelweg weerlegd door slechts een geschiedenisboek van eender welk continent open te slaan.

De secularisatie van het voormalig christelijke Europa is een proces dat reeds van voor de Verlichting aan de gang is. Dat we over zo'n lange en geleidelijke evolutie spreken in de westerse ontkerstening, bewijst dat het een misvatting is dat het geloof kan verdwijnen van één generatie op de andere.

Dit eeuwenlange proces heeft zich daarentegen niet voltrokken in de cultuur van de Europese mohammedanen. Men hoeft geen socioloog te zijn om te observeren dat moslimjongeren veel minder vatbaar zijn voor de westerse secularisatie dan jongeren die werden grootgebracht in christelijke families. Zeker eenmaal ze op hogere leeftijd van de Hadj terugkeren uit Mekka.

3) Daar heb je als ouder nu eenmaal niet zomaar pak op... Ideeën zijn niet genetisch! En indoctrinatie binnen het gezin om de kinderen binnen de lijntjes te houden, geeft frustratie en extreme tegenwerking en averechtse levenskeuzes.

De vraag is hoé we erin slagen om het geloof door te geven. Er zijn vandaag vele mensen die zich "christen" noemen, maar in feite zoutloos de heersende opvattingen van de wereld achterna hollen. "Modernisten" worden deze pseudochristenen in kerkjuridisch jargon genoemd. Zij beweren wel te leven vanuit een christelijke inspiratie, maar je hoort hen voortdurend zeggen dat voor hen alles gelijk en alles waar is. Er zijn geen dogma's, behalve het onfeilbare dogma van hun mening. Op een coherente gedachte zal je hen zelden betrappen. Het gebrek aan logica waarmee modernisten zichzelf voortdurend bedriegen is werkelijk bizar.

Vooral het "gevoel" weegt bij hen hele zwaar om "leerstellingen" te "funderen". Wel, ik "voel" me alvast heel slecht bij wat ik modernisten voortdurend hoor uitkramen. Zo ook vele kinderen die zot worden van de modernistische indoctrinatie in hun gezinnen. Het is inderdaad om van weg te lopen.

Modernisten doen ook denken aan deze gedachte: "Ieder denkend mens is uiteindelijk dogmatisch, maar er zijn twee soorten dogmatici: zij die het bij zichzelf beseffen dat ze dogmatisch zijn en zij die ontkennen dogmatisch te zijn. Deze laatste soort is veruit het meest dogmatisch."

Modernisten kun je vooral typeren door hun ontzettende minachting voor het bovennatuurlijke. Niet allen de volksdevotionele kijk op de hemel, maar zelfs de theïstische metafysica verwerpen modernisten. Deze stellingname komt eigenlijk gewoon neer op het belijden van ongeloof. Ongeloof is uiteraard weinig aanstekelijk als catechese de doelstelling is.

De Belgische Kerkprovincie is overheersend modernistisch. Rooms- en traditiegetrouwe katholieken leven in Vlaanderen op kerkelijk vlak in bezet gebied.

Dat het (on)geloof van deze kerkbezetters (modernistische bisschoppen, priesters en "pastorale werksters") van generatie op generatie steeds minder volgelingen heeft voortgebracht bewijst het dalende kerkbezoek van de afgelopen decennia. Dit bewijst de irrelevantie van het verhaal dat de  modernisten verkondigen.

Er zijn natuurlijk meerdere factoren voor de secularisatie, zoals bijvoorbeeld de consumptiemaatschappij, maar het modernisme is zeker de voornaamste. Het is dan ook bijna uitsluitend in modernistische gezinnen dat de geloofsoverdracht faalt. Men moet bij wijze van spreken vooral reizen naar Taizé met z'n kinderen om een heel grote kans te maken dat het nageslacht in z'n verdere leven geen voet meer in een Vlaamse kerk zal binnenzetten.

In het zogenaamde katholiek onderwijs lopen er ook vele wielen af. De visie van het Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs (VSKO), is gewoon een totale breuk met wat generatieslang bij het hele volk simpelweg bekend stond als "het geloof". Het VSKO is zo behaagziek ten opzichte van de vrijzinnigheid, dat er van hun katholieke identiteit niks meer is overgebleven. Totaal verwaterd. Dit werd reeds eerder aangekaart door bezorgde ouders, door middel van de petitie: 'Katholieke leken nemen het woord'.

Hoeft het eigenlijk te verwonderen dat onze kinderen niet meer geloven? We moeten dus dringend bezinnen over de inhoud en de methode van onze geloofsoverdracht.

Hierover kunnen boeken worden volgeschreven, maar laten we het tot één cruciaal punt beperken: geloofsoverdracht, hoe doctrinair zuiver deze ook moge zijn, zonder ook de de "overdracht" van Gods Liefde, zal immer vruchteloos wezen: 
Al spreek ik de taal van mensen en engelen – als ik de liefde niet heb, ben ik een galmend bekken of een schelle cimbaal. Al heb ik de gave van de profetie, al ken ik alle geheimen en alle wetenschap, al heb ik het volmaakte geloof dat bergen zou kunnen verzetten – als ik de liefde niet heb, ben ik niets. 1 Korintiërs 13:1-2

Het gezin is de bakermat van de evangelisatie. Daar krijgen kinderen het geloof mee. Of net niet. Een geslaagde opvoeding is dan ook een levenswerk en geen enkele ouder zal ontkennen hoezeer het ouderschap geen makkelijke leerschool is. Desalniettemin een uitdaging die koppels met volle teugen mogen aangaan. Meer nog, het gezin is een roeping die God geeft aan mannen en vrouwen om de kinderen die uit hun liefde worden geboren aan te raken met Zijn Liefde. Die kinderen, die op hun beurt Gods Liefde zullen doorgeven aan allen die zij ontmoeten. Dit is waar de christelijke beschaving ontkiemt. 

Deze christelijke beschaving is ons heel dierbaar en ja, we durven zelfs pretenderen dat het christendom vele malen beter is dan de maatschappij van consumptie en onverschilligheid waarin we nu leven. Dat we dus nog vele jaren mogen actie voeren en dat onze campagnes mogen aanslaan in de harten van de mensen. Met de steun van uw gebed is dit zeker mogelijk!

4) Daarnaast zegt de - voor andere dingen wel geciteerde - paus, dat een christen niet moet kweken als konijntjes.

Hier las men er blijkbaar over dat we dit wél hebben geciteerd en uitvoerig besproken in een vorig blogbericht: 'Katholieke konijnen'.

5) We hebben het ook over de draagkracht van de aarde, waar de gelovige medemens niet meteen het voorbeeld van zuinigheid is. In 't andere geval had je veel kinderen nog kunnen goedpraten...

We kunnen ook andermaal met een simpele link antwoorden:
www.overpopulationisamyth.com

Hier kunnen we weinig aan toevoegen. Het project achter deze webstek verpulvert het malthusianisme met staalharde feiten en brengt de these "overbevolking is een mythe" op een zeer interactieve wijze wereldwijd naar buiten. Daarom is het gewoon verbazingwekkend dat er vandaag nog zoveel aanhangers zijn van de mythe die overbevolking heet.

6) Blijkbaar is het voor sommigen genoeg als je gezin, seksualiteit, ... - ethisch binnen de lijntjes loopt. Gods schepping is nog altijd te cultiveren tot in de details, op z'n Grieks (niet het huidige Griekenland, maar de Griekse levensvisie).

Ik hou niet van je geciteerde stijl. In zinnetjes klinkt alles logisch en klopt het. Ik hou van de realiteit; enige uiteindelijke toetssteen, en werkelijk geschapen door Hem.

Hier is het onduidelijk naar welke Oud-Griekse levensvisie hier verwezen wordt. Die van de Ethica Nicomachea van Aristoteles of het Carpe Diem van de epicuristen?

Onze visie is Grieks noch Romeins, boeddhistisch noch confusianistisch en het spijt ons opnieuw voor onze "geciteerde stijl", maar dit is onze visie:

'Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien.' Matteüs 5:6

Zou Jezus ons dan werkelijk logische zinnetjes hebben gegeven, waarvan de uitvoering echter onhaalbaar is in de praktijk? Is Hij niet de Meester wiens juk zacht en diens last licht is?

De weg waarin Hij ons voorgaat, is de weg van zuiverheid. Hij nodigt ons ook uit om Hem te volgen op die weg: de Imitatio Christi. Een weg die niet in het minst beoefend kan worden binnen het engagement dat "huwelijk en gezin" heet. Het is de weg van zelfgave en overgave, van genegenheid en liefde, van waarheid en mildheid, vreugde en rust. En ja, dit bewijzen gelovige koppels, zelfs op de dag van vandaag: Het is een weg die niet alleen werkt in de realiteit, het is dé Weg die de beste is in het echte leven. De Weg om vanuit de Zaligsprekingen – want die zijn de uiteindelijke toetsstenen van onze liefde – kinderen van God te worden.

---