Interview met een katholieke vrouw, burgerlijk gescheiden van haar man, maar trouw gebleven aan haar kerkelijke huwelijksbelofte (Colloquium over het Gezin)

In de aanloop van de Mars voor het Gezin vindt op zaterdag 11 april 2015 een COLLOQUIUM OVER HET GEZIN plaats in Antwerpen.

(van 9u30 tot 19u30: Klooster van de Grauwzusters, Lange Sint-Annastraat 7)

U kunt zich gratis inschrijven via deze link:

www.marsvoorhetgezin.be/colloquium

==> Om de juiste catering te kunnen voorzien, verzoeken we u zich in te schrijven vóór vrijdag 3 april 2015.

Conferentie 5: Overweging en getuigenis door een katholieke vrouw, burgerlijk gescheiden van haar man, maar trouw gebleven aan haar kerkelijke huwelijksbelofte:

“De onverbreekbaarheid van het huwelijk als uitdaging tussen twee synodes over huwelijk en gezin”

INTERVIEW

1.   Wie bent u en wat doet u in het dagelijkse leven?

Ik ben lerares Nederlands-Engels geweest. Ik ben 38 jaar geleden gehuwd en 8 jaar later zijn wij gescheiden.  We hebben twee kinderen en twee kleinkinderen. Ik hou de kleinkinderen 1 dag per week bij en hou me veel bezig met al wat met geloof te maken heeft en in het bijzonder met de onverbreekbaarheid van het huwelijk.  Ik ben ook reeds 15 jaar aangesloten bij een Franstalige “gemeenschap” – d.w.z. ieder woont alleen - voor alleenstaande echtgescheidenen, die er bewust voor kiezen geen nieuwe relatie aan te gaan, en probeer ook al bijna 20 jaar in Vlaanderen een gelijkaardig initiatief te animeren.  Ik heb sinds vorig jaar ook een maandelijks programma op Radio Maria over dat onderwerp.

2.   Waarom zijn het huwelijk en het gezin belangrijk voor u?

Het is een droom die ik met pijn in het hart niet heb kunnen waarmaken voor ons eigen gezin zoals ik zou gewild hebben, en zoals ik geloof dat God het bedoeld heeft.  De toenemende banalisering van zowel echtscheiding als het bijna vanzelfsprekende gevolg daarvan, nl. “nieuw-samengestelde gezinnen”, is volgens mij mee de grote oorzaak van de groeiende verwarring, ontreddering en psychologische instabiliteit bij kinderen, die de grote slachtoffers zijn. De familie, het stabiele gezin lijken mij een basisbehoefte en een recht van elk kind om psychologische structuur en houvast te krijgen in het leven.

3.   Wat moet er in Vlaanderen meer gebeuren voor de bescherming van het huwelijk en het gezin?

Ik kan het alleen maar betreuren dat door de grote ontkerstening van onze samenleving en dus ook van onze politiekers, de christelijke pijlers van het huwelijk en het natuurlijke gezin onderuit zijn gehaald en dat ze beschouwd worden als een mogelijke optie onder andere.  Wat nodig is, is een massale bekering van het menselijk hart naar God toe. Een samenleving die God buitenspel zet zoals nu het geval is, graaft haar eigen ondergang.  

4.   Het Colloquium voor het Gezin vindt plaats in de aanloop van de Mars voor het Gezin. De doelstellingen van deze Mars voor het Gezin staan geformuleerd in een manifest (www.marsvoorhetgezin.be/manifest). Welk punt in dit manifest is voor u het belangrijkste en waarom?

Aan de Kerkelijke overheid vragen wij…
Ondubbelzinnig de Kerkelijke Leer over gezin en leven (…)  publiek te belijden en te onderrichten.
Ik heb me al die jaren na mijn echtscheiding hier in Vlaanderen door “de Kerkelijke overheid” erg in de steek gelaten gevoeld.  In plaats van mensen die gescheiden zijn te helpen om trouw te blijven en hen te steunen op die moeilijke weg die een weg is van geloof, wordt in alle initiatieven van “gezinspastoraal” met medeweten van onze bisschoppen hier in Vlaanderen uitsluitend  gefocust op het hervinden van psychologisch evenwicht en het begeleiden van mensen naar een nieuwe relatie toe!... Er wordt altijd van uitgegaan dat dat een vanzelfsprekend gevolg is van een echtscheiding.  Niet op geloofsverdieping in moeilijkheden. Mensen met dezelfde geloofsovertuiging als ikzelf worden beschouwd als hinderlijk en als de openbare aanklagers van allen die wél een nieuwe relatie aangaan en/of hertrouwen.  Er bestaat in het Nederlands ook geen stevige geestelijke lectuur (of getuigenissen) die de Leer van de Kerk daarover uitlegt en gelovig verdiept om mensen te begeleiden… Gelukkig heb ik 20 jaar geleden Mgr. Léonard leren kennen, die – voor mij eindelijk! – een “kerkelijke” taal sprak, die ik altijd al had willen horen en die mij bevestigde in de moeilijke weg die ik probeerde te gaan.  Het is zeker mede door zijn persoonlijke steun dat mijn motivatie en geloofsovertuiging verdiept zijn. 

Gelovigen in moeilijkheden hebben – nog méér dan anderen - recht op de volledige waarheid van het geloof, en dus op een overtuigde maar  liefdevolle “kerkelijke overheid”, die hen helpt om van hun gebroken situatie het beste te maken, gesteund door de schat van het geloof.  Ze zijn niet gebaat bij een soort valse barmhartigheid, die alleen maar psychologiseert en tegemoet komt aan onze voorbijgaande aardse verlangens.  Ze hebben recht op geestelijke begeleiding van overtuigde priesters en bisschoppen om te weten wat goed is voor “hun zielenheil” dat eeuwig is.  En hiermee hangt nog een tweede punt uit het manifest samen:

Aan de Kerkelijke overheid vragen wij…
De waardigheid van de Heilige Communie steeds opnieuw onder de aandacht te brengen en alle gelovigen op te roepen om hun eigen zielenheil niet in gevaar te brengen door onwaardig te communiceren.
Ook de toegenomen banalisering van het ontvangen van de Heilige Communie valt onder de verantwoordelijkheid van de kerkelijke overheid, als ze niet ingrijpt bij wantoestanden en voor het gemak alles maar laat betijen.  In deze context hoeft het niet te verbazen dat het communiceren nu al zelfs als een “recht” beschouwd wordt, en dat het “niet waardig zijn” om de communie te ontvangen als “discriminatie” wordt afgedaan.

5.   De titel van uw conferentie is “De onverbreekbaarheid van het huwelijk als uitdaging tussen twee synodes over huwelijk en gezin”. Waarom hebt u voor deze titel gekozen?

Ik heb heel de aanloop naar de voorbije synode met veel interesse gevolgd, ook omwille van mijn programma bij Radio Maria over dat onderwerp.  En ik ben verscheidene keren onaangenaam verrast geweest, toen ik vaststelde dat de rebellie tegen het Leergezag (met name tegen de twee punten uit het manifest hierboven) al zo erg was doorgedrongen in de hoogste gelederen van de Kerk.  Tot voor twee jaar  meende ik dat dat alleen zo was bij leken en sommige opstandige priesters…  Ik volg met groeiende belangstelling ook de evolutie naar de “tweede zittijd” van de synode. Ondertussen is dat ontvangen van de Heilige Communie door hertrouwde echtgescheidenen bijna een strijdpunt geworden tussen voor- en tegenstanders.  Vandaar dat ik het een “uitdaging” noem.  Ondertussen ben ik erg gelukkig  met sommige onverbloemde duidelijke standpunten van een aantal bisschoppen en synodevaders die onverbloemd reageren op de voorbije synode.

6.   Waarom moeten mensen naar uw conferentie komen luisteren op het Colloquium over het Gezin in Antwerpen op 11 april in Antwerpen?

Om te horen van iemand die al 30 jaar gescheiden is, - en die bewust, als gelovige, geen nieuwe relatie is aangegaan, - dat de Leer van de Kerk over de onverbreekbaarheid van het huwelijk en over echtscheiding geen onmogelijke en veeleisende theorie is, die nodig moet worden bijgesteld en aangepast aan de normen van de wereld, maar dat zij bijdraagt aan het aards geluk van echtgenoten en kinderen, en bovenal een genadevolle heiligende weg biedt, vooral ook voor wie falen.

7.   Indien u uitgenodigd zou worden als gastspreker op de algemene zitting van de bisschoppensynode over het Gezin, die straks in oktober in Rome plaatsvindt, wat zou dan de kerngedachte zijn die u wil meegeven?

Dat de Kerk verantwoordelijk is voor het “zielenheil” van de gelovigen en hen dus moet richten op wat God van hen vraagt en moet blijven voorhouden wat eeuwigheidswaarde heeft.  Het is niet de taak van de Kerk om de gelovigen te paaien met valse barmhartigheid en tegemoet te komen in hun aardse verlangens.

8.   Wat is uw favoriete bijbelcitaat of citaat uit de kerkelijke documenten (+ referentie)

“Toen ze dichterbij gekomen waren, zei Jozef tegen zijn broers ‘Ik ben Jozef, de broer die jullie naar Egypte verkocht hebben.  Je hoeft niet zo terneergeslagen te zijn en jezelf niet meer te verwijten dat jullie mij hierheen verkocht hebben, want God heeft mij voor jullie uitgezonden om jullie in leven te houden’.” (Gen 44, 4-5)

Waarom?

Gods voorzienigheid die in staat is het grootste kwaad ten goede te keren van wie dat kwaad gedaan heeft, als de “slachtoffers” – zoals deze Jozef – met Gods genade dat kwaad vergeven, en hun vijanden blijven liefhebben.

9.   Wie is uw favoriete bijbelfiguur of heilige en waarom?

Jozef uit het boek Genesis.
Omwille van zijn grote trouw aan zijn familie en aan de God “van zijn vaderen”, terwijl hij in een vreemde omgeving vol afgoden was terecht gekomen. Jozef blijft trouw, zelfs aan wie hem verraden en verworpen hebben.
Omwille van zijn onwankelbare liefde voor wie hem het meeste pijn hebben gedaan.
Omwille van zijn wijsheid om met alle beproevingen en bekoringen om te gaan op een manier die “alles zal ten goede keren voor hen die God liefhebben”. (Rom 8, 28)

10.   Het Colloquium voor het Gezin en de Mars voor het Gezin vinden allebei plaats in Antwerpen. Wat is uw band met deze stad?

Ik heb er gestudeerd aan de UFSIA, vóór ze UA is geworden… Bij de jezuïeten dus.

--------------------------------------------------------------------------

Wilt u meer horen van wat deze grote mevrouw te vertellen heeft?

U kunt zich gratis inschrijven via deze link:

www.marsvoorhetgezin.be/colloquium

Door uw aanwezigheid toont u dat u de strijd voor het gezin (binnenkerkelijk en maatschappelijk) steunt en steekt u een hart onder de riem van de jonge krachten die dit organiseren.

Van harte bedankt voor uw inschrijving. We kijken er dan ook naar uit u te zien op 11 april.

Nadat u ingeschreven bent, staat het u natuurlijk vrij dit bericht onder al uw vrienden te verspreiden. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!

www.marsvoorhetgezin.be

www.facebook.com/marsvoorhetgezin

www.twitter.com/pro_familia_be