Bisschop Athanasius Schneider tegen de farizeeën

Foto: EWTN

Bisschop Athanasius Schneider over de Synode, “manipulatie”, en de “nieuwheidense” en heterodoxe tussentijdse relatio                                               
- De tussentijdse relatio een smet op de eer van de Apostolische Stoel

Polonia Christiana
4/5 November 2014

Athanasius van Alexandrië

De Kerk en de wereld hebben dringend nood aan onvervaarde en oprechte getuigen van de hele waarheid over het gebod en over de wil van God, van de hele waarheid van Christus woorden over het huwelijk. Moderne clericale Farizeeërs en Schriftgeleerden, die bisschoppen en kardinalen die wierookkorrels uitstrooien voor de nieuwheidense afgoden van gender ideologie en (ongehuwd) samenwonen, zullen niemand overtuigen noch om  te geloven in Christus noch om bereid te zijn hun leven voor Christus te offeren – zei + Athanasius Schneider, Hulpbisschop van het Aartsbisdom van de Heilige Maria in Astana, Kazakhstan in een interview met Izabella Parowicz. 

Excellentie, wat is Uw mening over de Synode? Welk is de boodschap ervan aan de gezinnen?

Tijdens de Synode zijn er momenten geweest van duidelijke manipulatie van de kant van bepaalde geestelijken die sleutelposities bezetten in de verslaggeving en de bestuursstructuur van de Synode. Het tussentijds verslag (Relatio post disceptationem) was duidelijk een geprefabriceerde tekst zonder verwijzing naar de feitelijke verklaringen van de Synodevaders. In de secties over homosexualiteit, sexualiteit en “echtgescheidenen en hertrouwden” met hun toelating tot de sacramenten, geeft de tekst een radicale nieuwheidense ideologie aan. Dit is de eerste keer in de Kerkgeschiedenis dat zulk een heterodoxe tekst feitelijk werd gepubliceerd als een document van een officiële bijeenkomst van Katholieke bisschoppen onder leiding van een paus, zelfs als had de tekst slechts een voorbereidend karakter.

God weze gedankt, en dank ook voor de gebeden van de gelovigen over heel de wereld, dat  een konsekwent aantal Synodevaders resoluut zulk een agenda verwierp; deze laatste weerspiegelt de verdorven en algemene  heidense moraliteitstrend van deze tijd, die aan de ganse wereld wordt opgelegd door middel van politieke druk en langs de bijna almachtige officiële massamedia, die loyaal zijn aan de principes van de wereld genderideologie partij.

Zulk een synodedocument, ook al is dit een voorbereidend document, is een echte schande en een aanwijzing voor de mate waarin de geest van de antichristelijke wereld is doorgedrongen tot zulke hoge niveaus van het leven van de Kerk.

Dit document zal voor de toekomstige generaties en voor de historici een zwarte stempel blijven die de eer van de Apostolische Stoel heeft besmet. Gelukkig is de Boodschap van de Synodevaders een waar Katholiek document dat de Goddelijke waarheid over het gezin schetst zonder  de diepere wortels van de problemen te verdoezelen,  meer bepaald over de realiteit van de zonde. Het geeft echt moed en troost aan de Katholieke gezinnen. Enkele citaten: “Wij denken aan de last opgelegd door het leven bij het lijden dat kan ontstaan met een kind met speciale noden, met ernstige ziekte, in de verslechtering van de oude dag, of bij de dood van een geliefde. Wij bewonderen de trouw van zo vele gezinnen die deze beproevingen verdragen met moed, geloof en liefde. Zij zien ze niet als een last hen aangedaan, maar als iets waarin zij zichzelf geven, zij zien de lijdende Christus in de zwakheid van het vlees. ... Echtelijke liefde, die uniek is en  onontbindbaar, verdraagt ondanks vele moeilijkheden.  Het is een van de schoonste van alle wonderen, en de meest alledaagse. Deze liefde verspreidt zich langs vruchtbaarheid en vrijgevigheid, die niet alleen het verwekken van kinderen insluit maar ook de gave van goddelijk leven in het doopsel, in hun catechese, en in hun opvoeding. ... De aanwezigheid van het gezin van Jezus, Maria en Jozef in hun bescheiden woning zweeft over u.”

Deze groepen van mensen die een verandering hadden verwacht in het onderricht van de kerk met betrekking tot de morele kwesties (vb. het toelaten van gescheiden en hertrouwde mensen om de Heilige Communie te ontvangen of het verlenen van enige vorm van goedkeuring aan homosexuele stellen) waren allicht ontgoocheld door de inhoud van de slot Relatio. Is er toch geen gevaar dat het in vraag stellen en bespreken van kwesties die fundamenteel zijn voor het leer van de Kerk zelf deuren zouden openen voor ernstige misbruiken en voor gelijkaardige pogingen om deze leer in de toekomst te herzien?

In feite betekent een Goddelijk gebod, in ons geval het zesde gebod, de absolute onontbindbaarheid van het sacramenteel huwelijk, een door God vastgestelde regel, dat diegenen die in een staat van zware zonde zijn, niet tot de Heilige Communie kunnen worden toegelaten. Dit wordt onderwezen door de Heilige Paulus in zijn brief geïnspireerd door de Heilige Geest in Korintiërs 11, 27-30, dit kan niet aan een stemming onderworpen worden, evenals de Godheid van Christus nooit aan een stemming ondeworpen kan worden. Een persoon die nog steeds onder de onontbindbare sacramentele huwelijksband staat en die desondanks leeft in een stabiel echtelijk samenwonen met een ander persoon, kan krachtens Goddelijke wet niet tot de Heilige Communie worden toegelaten. Dit doen zou  neerkomen op een publieke verklaring door de Kerk waardoor op afschuwelijke wijze een ontkenning van de onontbindbaarheid van het Christelijk huwelijk zou worden gerechtvaardigd en terzelfdertijd het  zesde gebod van God: “Gij zult geen overspel plegen” zou worden afgeschaft.

Geen enkele menselijke instelling, zelfs niet de Paus of een Oecumenisch Concilie, bezit het gezag en de bevoegheid om zelfs maar op de geringste of onrechtstreekse wijze één van de tien Goddelijke geboden te ontkrachten, noch de Goddelijke woorden van Christus: “Wat God aldus heeft verbonden scheide geen mens. (Math. 19,6)”

Ondanks deze heldere waarheid die onafgebroken en onveranderlijk werd onderwezen – vermits onveranderlijk – doorheen alle tijden door het Leergezag van de Kerk tot op onze dagen als bijvoorbeeld in “Familiaris consortio” of de H. Paus Johannes Paulus II, in de Katechismus van de Katholieke Kerk en door Paus Benedictus XVI, werd de kwestie van de toelating tot de Heilige Communie van de zogenaamde “echtgescheidenen en hertrouwden” ter stemming voorgelegd in de Synode. Dit feit is op zichzelf pijnlijk en getuigt van een houding van clericale verwaandheid voor de Goddelijke waarheid van het Woord van God. De poging om de Goddelijke waarheid en het Goddelijk Woord aan een stemming te onderwerpen is diegenen onwaardig die als vertegenwoordigers van het Leergezag tot taak hebben om het Goddelijk erfgoed als goede en geloofwaardige regels (Math. 24,45) over te dragen. Door de “echtgescheidenen en hertrouwden” tot de Heilige Communie toe te laten vestigen deze bisschoppen een nieuwe traditie  volgens hun eigen wil en met voorbijgaan van het gebod van God, in welke bewoordingen Christus eens de Farizeeën en de Schriftgeleerden hierover berispte (cf. Math 15,3). En wat het nog erger maakt, is het feit dat deze bisschoppen hun ontrouw aan Christus woorden trachten te rechtvaardigen bij middel van argumenten als “pastorale nood”, “barmhartigheid”, “openheid voor de Heilige Geest”. Meer nog, zij vertonen geen vrees noch scrupules om op een gnostische wijze de ware betekenis van deze woorden te verdraaien terwijl zij terzelfdertijd diegenen die zich ertegen verzetten en het onveranderlijk Goddelijk gebod en de ware niet-menselijke traditie verdedigen als streng, scrupuleus en traditionalistisch brandmerken.

Gedurende de grote Ariaanse crisis in de vierde eeuw werden de verdedigers van de Godheid van Gods Zoon  eveneens als “onverzettelijk” en ‘traditionalist” bestempeld. Sint Athanasius werd zelfs geëxcommuniceerd door Paus Liberius en de Paus rechtvaardigde dit met het argument dat Athanasius niet in gemeenschap (communio) was met de Oosterse bisschoppen die merendeels ketters of halfketters waren. Sint Basilius de Grote verklaarde in deze het volgende: “Enkel één zonde wordt vandaag zwaar gestraft: de aandachtige inachtneming van de tradities van onze Vaders. Om deze reden worden de goeden uit hun plaatsen gegooid en  de woestijn ingestuurd” (Ep. 243).

In feite zijn de bisschoppen die de Heilige Communie voor “hertrouwde echtgescheidenen”  voorstaan de nieuwe Farizeeërs en Schriftgeleerden want zij veronachtzamen het gebod van God, aldus bijdragend tot het feit dat uit het lichaam en uit het hart van de “hertrouwde echtgescheidenen”  “overspel (blijft) voortkomen” (Math 15,19), want zij willen een uiterlijk “reine” oplossing en als “rein” naar voren komen ook  in de ogen van diegenen die macht hebben (de sociale media, de openbare opinie).

Wanneer zij op het einde van hun leven verschijnen voor het gerecht van Christus, zullen zij tot hun ontsteltenis zeker deze woorden van Christus horen: “Wat hebt ge mijn geboden te verklaren en neemt gij mijn verbond in de mond?  Gij die u verzet tegen tucht, en mijn woorden achter u werpt. ... met overspeligen hebt gij deel” (Ps 50 (49): 16-18).

De eind Relatio van de Synode bevat ongelukkiglijk ook de paragraaf met de stemming over de kwestie van de Heilige Communie voor “hertrouwde echtgescheidenen”. Ook al heeft het niet de vereiste twee derde van de stemmen gehaald, blijft er niettemin het zorgwekkende en verbazende feit dat de absolute meerderheid van de aanwezige bisschoppen voor de Heilige Communie voor de “gescheidenen en hertrouwden” stemde, een droevige weerspiegeling van het spirituële gehalte van het katholieke bisschoppenbestand in onze dagen. Het is bovendien bedroevend dat deze paragraaf, dat wel niet de vereiste goedkeuring van een gekwalificeerde meerderheid verkreeg, niettemin in de slottekst van de Relatio behouden blijft en naar alle bisdommen zal worden gezonden voor verdere discussie. Het zal zeker alleen de verwarring inzake de geloofsleer doen toenemen bij de priesters en de gelovigen, want het hangt in de lucht dat de Goddelijke geboden en de Goddelijke woorden van Christus en deze van de apostel Paulus voorgelegd (zullen) worden aan menselijke besluitvormende groepen.

Een Kardinaal die openlijk en krachtig de kwestie van de Heilige Comunie voor “echtgescheidenen en hertrouwden” steunde en zelfs de beschamende verklaringen over homosexuële “koppels” in de voorafgaandelijke Relatio, toonde zich ontevreden over de slot Relatio, en verklaarde schaamteloos: “Het glas is halfvol”, en analoog zei hij dat men er werk van diende te maken dat het glas volgend jaar op de Synode vol zou zijn.

Wij moeten vast geloven dat God de plannen van oneerlijkheid, ontrouw en verraad zal doen vervliegen. Christus houdt onfeilbaar het roer van het schip van Zijn Kerk vast in het midden van zulk een grote storm. Wij geloven in en vertrouwen op de ware bestuurder van de Kerk,  Onze Heer Jezus Christus, die de waarheid is.

We ondervinden tegenwoordig een toppunt van agressie tegen het gezin; deze agressie gaat gepaard met een verschrikkelijke verwarring op het gebied van wetenschap over het mens zijn en de menselijke identiteit. Ongelukkiglijk,zijn er een bepaalde leden van de Kerkelijke hierarchie die, bij de discussie over deze materies, meningen uiten die de leer van Onze Heer tegenspreken. Hoe moeten wij spreken met deze mensen die slachtoffer worden van deze verwarring om hun geloof te versterken en hen te helpen naar bekering toe?

In deze uiterst moeilijke tijd is Christus ons Katholiek geloof aan het uitzuiveren zodat doorheen deze beproeving de Kerk schitterender zal schijnen en werkelijk licht en zout zal zijn voor de smakeloze nieuwheidense wereld dank zij de trouw en het zuivere en eenvoudige geloof vooreerst van de gelovigen, van de kleinen in de Kerk, van de  “ecclesia docta” (van de lerende kerk), die in onze dagen de “ecclesia docens” (de onderwijzende kerk, dat is het Leergezag) zal (ver)sterken, op een gelijkaardige wijze als het geval was in de grote geloofscrisis tijdens de vierde eeuw zoals de Gelukzalige John Henry Kardinaal Newman bestatigde:

“Dit is een merkwaardig feit: maar er zit een moraal in. Misschien werd het toegelaten, om aan de Kerk die in die tijd uit haar situatie van vervolging aan het komen was de grote evangelische les in te prenten dat niet de wijze en machtige, maar de onbekende, de ongeleerde, en de zwakke haar werkelijke sterkte uitmaakt. Het was vooral door het gelovige volk dat het Heidendom werd overwonnen; het was door het gelovige volk onder de leiding van Athanasius en de Egyptische bisschoppen, en op sommige plaatsen gesteund door hun Bisschop of priesters, dat de ergste van de ketterijen werd weerstaan en uit het heilig gebied werd getrapt. ... In die tijd van immense verwarring werd het goddelijk dogma van de Godheid van onze Heer afgekondigd, van kracht gemaakt, behouden, en (menselijkerwijze gesproken) gevrijwaard, veel meer door de “Ecclesia docta” dan door de “Ecclesia docens”; dat het Bisschoppenkorps ontrouw was aan haar opdracht, terwijl het lekenvolk trouw was aan het Doopsel; dat op een bepaald moment de paus, op andere momenten een patriarchale, metropolitane of andere grote stoel (see), op andere momenten algemene concilies, zegden wat zij niet zouden mogen gezegd hebben, of deden wat de geopenbaarde waarheid verduisterde of in het gedrang bracht; terwijl het van de andere kant het christenvolk was, dat door de Voorzienigheid, de geestelijke sterkte was van Athanasius, Hilary, Eusebius van Vercelli, en andere grote belijders, die zonder hen zouden gefaald hebben” (Arians of the Fourth Century, blz. 446, 466).

Wij moeten gewone Katholieken aanmoedigen om trouw te blijven aan de Katechismus die zij hebben geleerd, trouw te zijn aan de klare en duidelijke woorden van Christus in het Evangelie, trouw te zijn aan het geloof dat door de vaderen en de voorvaderen aan hen werd overgeleverd. Wij moeten studiekringen organiseren en conferenties over de eeuwenoude leer van de Kerk met betrekking tot de kwestie van huwelijk en kuisheid, waarbij in het bijzonder jongeren en gehuwde echtparen moeten worden uitgenodigd. Wij moeten de ware schoonheid van een leven in kuisheid tonen, de ware schoonheid van een Christelijk huwelijk en gezin, de grote waarde van het Kruis en van het offer in ons leven.

Wij moeten altijd meer voorbeelden tonen van Heiligen of voorbeeldige personen die blijk gaven dat zij, ondanks het feit dat zij dezelfde vleselijke bekoringen te lijden hadden, dezelfde vijandelijkheid en spot vanwege de heidense wereld, toch met de genade van Christus een gelukkig leven in kuisheid leidden, in een Christelijk huwelijk en gezin. Het geloof, het zuivere en algehele Katholiek en Apostolisch geloof, zal de wereld overwinnen (cf. 1 Joh. 5,4).

Wij moeten jeugdgroepen van zuivere harten vinden en bevorderen, gezinsgroepen, groepen van Katholieke echtgenoten, die vasthouden aan de trouw van hun huwelijksbeloften. Wij moeten groepen opzetten die moreel en materieel gebroken gezinnen helpen, alleenstaande moeders, groepen die met gebed en met geode raad gescheiden koppels bijstaan, groepen en personen die “echtgescheidene en hertrouwde”  personen helpen om een proces van ernstige bekering op te starten, dit betekent  met nederigheid hun zondige situatie erkennen en met de genade van God de zonden opgeven die het gebod van God en de heiligheid van het huwelijkssacrament schenden.

Wij moeten groepen opzetten die zorgzaam personen met homosexuele neigingen helpen om het pad van christelijke bekering op te gaan, het gelukkige en mooie pad van een kuis leven en die hen gebeurlijk op een discrete manier een psychologische behandeling aanbieden. Wij moeten aan onze tijdgenoten in de nieuwsheidense wereld het bevrijdende Goede Nieuws tonen en preken van de leer van Christus: dat het gebod van God, en zelfs het zesde gebod wijs is, schoon is: “ De wet van de Heer is volmaakt, het behoedt de ziel voor verdwalen: het getuigenis van de Heer is zeker, zij maakt de eenvoudige wijs. De wetten van de Heer zijn rechtvaardig, zij verheugen het hart: het gebod van de Heer is zuiver, het verheldert de ogen” (Ps 19(18): 7-8).

Tijdens de Synode hebben Aartsbisschop Gadecki van Poznan en bepaalde andere gedistingeerde prelaten openlijk hun afkeuring uitgedrukt over het feit dat de resultaten van de besprekingen afweken van de eeuwenoude leer van de Kerk. Is er hoop dat, temidden van de verwarring, er een ontwaken zal komen van de leden van de geestelijkheid en van deze gelovigen die tot nog toe onwetend waren van het feit dat, in het hart van de Kerk zelf, mensen zijn die de leer van Onze Heer ondermijnen?

Het is zeker een eer voor de Poolse Katholieke kerk dat de Voorzitter van het Katholieke Epsicopaat, Zijne Excellentie Aartsbisschop Gadecki, met helderheid en moed de waarheid van Christus over huwelijk en menselijke sexualiteit heeft verdedigd, waardoor hij zichzelf als een ware spirituele zoon van de Heilige Paus Johannes Paulus II te kennen gaf. Kardinaal George Pell kenmerkte de liberale sexuele agenda en de beweerdelijke barmhartige en pastorale steun voor Heilige Communie aan “hertrouwde echtgescheidenen” gedurende de Synode zeer gepast door te zeggen dat dit alleen maar de top van de ijsberg is en een soort van Trojaans paard in de Kerk.

Dat er in het hart zelf  van de Kerk er mensen zijn die de leer van Onze Heer ondermijnen werd een duidelijk feit en een ten aanschouwen van de hele wereld dank zij internet en het werk van bepaalde Katholieke journalisten die niet onverschillig waren voor wat aan het gebeuren was met het Katholiek geloof dat zij aanzien als zijnde de (geloofs)schat van Christus. Het beviel me te zien dat bepaalde Katholieke journalisten en internet bloggers zich gedroegen als goede soldaten van Christus en de aandacht trokken op deze clericale agenda van ondermijning van de eeuwenoude leer van Onze Heer.

Kardinalen, bisschoppen, priesters, katholieke gezinnen, katholieke jongeren moeten tot zichzelf zeggen: ik weiger mij af te stemmen op de nieuwheidense geest van deze wereld, zelfs wanneer deze geest verspreid wordt door bepaalde bisschoppen en kardinalen, ik zal hun bedrieglijke en verdorven gebruik van de heilige Goddelijke barmhartigheid en van het “nieuw Pinksteren” niet aanvaarden; ik weiger om wierookkorrels te strooien voor het beeld van de afgod van de gender ideologie, voor de afgod van tweede huwelijken, van ongehuwd samenwonen, zelfs als mijn bisschop het zou doen, zal ik het niet doen; met de genade van God zal ik ervoor kiezen te lijden eerder dan de gehele waarheid van Christus inzake menselijke sexualiteit en inzake huwelijk te verraden.

De getuigen zullen de wereld overtuigen, niet de leraars, zei de Zalige Paulus VI in “Evangelii nuntiandi”. De Kerk en de wereld hebben dringend onvervaarde en oprechte getuigen nodig van de hele waarheid van  Gods gebod of  wil, over de hele waarheid van Christus woorden inzake het huwelijk.Moderne geestelijke Farizeeërs en Schriftgeleeden, deze bisschoppen en kardinalen die wierookkorrels strooien voor de nieuwheidense afgoden van gender ideologie en ongehuwd samenwonen, zullen niemand overtuigen noch om in Christus te geloven noch om bereid te zijn hun leven voor Christus te offeren.

Inderdaad “veritas Domini manet in  aetrnum” (Ps 116: de waarheid van de Heer blijft in eeuwigheid en “Christus is dezelfde gisteren, vandaag en altijd” (Hebr 13,8) en “de waarheid zal u vrij maken” (Joh 8,32). Deze laatste zin was een van de favoriete bijbelse zinnen van de Heilige Johannes Paulus II, de paus van het gezin. Wij kunnen eraan toevoegen: de geopenbaarde en onveranderlijk overgeleverde Goddelijke waarheid over de menselijke sexualiteit en huwelijk  zullen ware vrijheid brengen voor de zielen binnen en buiten de Kerk. Temidden van de Kerkcrisis en het slechte morele en leerstellige voorbeeld van bepaalde bisschoppen van zijn tijd sterkte St Augustinus de eenvoudige gelovigen met deze woorden: “Wat wij bisschoppen ook mogen zijn, gij zijt veilig, want gij hebt God als uw Vader en Zijn Kerk als uw moeder” (Contra litteras Petiliani III, 9,10).

[Interview oorspronkelijk gepubliceerd en vertaald naar het Engels door Polonia Christiana – Vertaling uit het Engels door Herman Buys]

---