Foto: EWTN
Bisschop Athanasius Schneider over de Synode, “manipulatie”, en de “nieuwheidense” en heterodoxe tussentijdse relatio
- De tussentijdse relatio een smet op de eer van de Apostolische Stoel
Polonia Christiana
4/5 November 2014 
Athanasius van Alexandrië
De Kerk en de wereld hebben dringend nood aan onvervaarde en oprechte getuigen van de hele waarheid over het gebod en over de wil van God, van de hele waarheid van Christus woorden over het huwelijk. Moderne clericale Farizeeërs en Schriftgeleerden, die bisschoppen en kardinalen die wierookkorrels uitstrooien voor de nieuwheidense afgoden van gender ideologie en (ongehuwd) samenwonen, zullen niemand overtuigen noch om te geloven in Christus noch om bereid te zijn hun leven voor Christus te offeren – zei + Athanasius Schneider, Hulpbisschop van het Aartsbisdom van de Heilige Maria in Astana, Kazakhstan in een interview met Izabella Parowicz.
Excellentie, wat is Uw mening over de Synode? Welk is de boodschap ervan aan de gezinnen? Tijdens de Synode zijn er momenten geweest van duidelijke manipulatie van de kant van bepaalde geestelijken die sleutelposities bezetten in de verslaggeving en de bestuursstructuur van de Synode. Het tussentijds verslag (Relatio post disceptationem) was duidelijk een geprefabriceerde tekst zonder verwijzing naar de feitelijke verklaringen van de Synodevaders. In de secties over homosexualiteit, sexualiteit en “echtgescheidenen en hertrouwden” met hun toelating tot de sacramenten, geeft de tekst een radicale nieuwheidense ideologie aan. Dit is de eerste keer in de Kerkgeschiedenis dat zulk een heterodoxe tekst feitelijk werd gepubliceerd als een document van een officiële bijeenkomst van Katholieke bisschoppen onder leiding van een paus, zelfs als had de tekst slechts een voorbereidend karakter. God weze gedankt, en dank ook voor de gebeden van de gelovigen over heel de wereld, dat een konsekwent aantal Synodevaders resoluut zulk een agenda verwierp; deze laatste weerspiegelt de verdorven en algemene heidense moraliteitstrend van deze tijd, die aan de ganse wereld wordt opgelegd door middel van politieke druk en langs de bijna almachtige officiële massamedia, die loyaal zijn aan de principes van de wereld genderideologie partij. Zulk een synodedocument, ook al is dit een voorbereidend document, is een echte schande en een aanwijzing voor de mate waarin de geest van de antichristelijke wereld is doorgedrongen tot zulke hoge niveaus van het leven van de Kerk. Dit document zal voor de toekomstige generaties en voor de historici een zwarte stempel blijven die de eer van de Apostolische Stoel heeft besmet. Gelukkig is de Boodschap van de Synodevaders een waar Katholiek document dat de Goddelijke waarheid over het gezin schetst zonder de diepere wortels van de problemen te verdoezelen, meer bepaald over de realiteit van de zonde. Het geeft echt moed en troost aan de Katholieke gezinnen. Enkele citaten: “Wij denken aan de last opgelegd door het leven bij het lijden dat kan ontstaan met een kind met speciale noden, met ernstige ziekte, in de verslechtering van de oude dag, of bij de dood van een geliefde. Wij bewonderen de trouw van zo vele gezinnen die deze beproevingen verdragen met moed, geloof en liefde. Zij zien ze niet als een last hen aangedaan, maar als iets waarin zij zichzelf geven, zij zien de lijdende Christus in de zwakheid van het vlees. ... Echtelijke liefde, die uniek is en onontbindbaar, verdraagt ondanks vele moeilijkheden. Het is een van de schoonste van alle wonderen, en de meest alledaagse. Deze liefde verspreidt zich langs vruchtbaarheid en vrijgevigheid, die niet alleen het verwekken van kinderen insluit maar ook de gave van goddelijk leven in het doopsel, in hun catechese, en in hun opvoeding. ... De aanwezigheid van het gezin van Jezus, Maria en Jozef in hun bescheiden woning zweeft over u.” Deze groepen van mensen die een verandering hadden verwacht in het onderricht van de kerk met betrekking tot de morele kwesties (vb. het toelaten van gescheiden en hertrouwde mensen om de Heilige Communie te ontvangen of het verlenen van enige vorm van goedkeuring aan homosexuele stellen) waren allicht ontgoocheld door de inhoud van de slot Relatio. Is er toch geen gevaar dat het in vraag stellen en bespreken van kwesties die fundamenteel zijn voor het leer van de Kerk zelf deuren zouden openen voor ernstige misbruiken en voor gelijkaardige pogingen om deze leer in de toekomst te herzien? In feite betekent een Goddelijk gebod, in ons geval het zesde gebod, de absolute onontbindbaarheid van het sacramenteel huwelijk, een door God vastgestelde regel, dat diegenen die in een staat van zware zonde zijn, niet tot de Heilige Communie kunnen worden toegelaten. Dit wordt onderwezen door de Heilige Paulus in zijn brief geïnspireerd door de Heilige Geest in Korintiërs 11, 27-30, dit kan niet aan een stemming onderworpen worden, evenals de Godheid van Christus nooit aan een stemming ondeworpen kan worden. Een persoon die nog steeds onder de onontbindbare sacramentele huwelijksband staat en die desondanks leeft in een stabiel echtelijk samenwonen met een ander persoon, kan krachtens Goddelijke wet niet tot de Heilige Communie worden toegelaten. Dit doen zou neerkomen op een publieke verklaring door de Kerk waardoor op afschuwelijke wijze een ontkenning van de onontbindbaarheid van het Christelijk huwelijk zou worden gerechtvaardigd en terzelfdertijd het zesde gebod van God: “Gij zult geen overspel plegen” zou worden afgeschaft. Geen enkele menselijke instelling, zelfs niet de Paus of een Oecumenisch Concilie, bezit het gezag en de bevoegheid om zelfs maar op de geringste of onrechtstreekse wijze één van de tien Goddelijke geboden te ontkrachten, noch de Goddelijke woorden van Christus: “Wat God aldus heeft verbonden scheide geen mens. (Math. 19,6)” Ondanks deze heldere waarheid die onafgebroken en onveranderlijk werd onderwezen – vermits onveranderlijk – doorheen alle tijden door het Leergezag van de Kerk tot op onze dagen als bijvoorbeeld in “Familiaris consortio” of de H. Paus Johannes Paulus II, in de Katechismus van de Katholieke Kerk en door Paus Benedictus XVI, werd de kwestie van de toelating tot de Heilige Communie van de zogenaamde “echtgescheidenen en hertrouwden” ter stemming voorgelegd in de Synode. Dit feit is op zichzelf pijnlijk en getuigt van een houding van clericale verwaandheid voor de Goddelijke waarheid van het Woord van God. De poging om de Goddelijke waarheid en het Goddelijk Woord aan een stemming te onderwerpen is diegenen onwaardig die als vertegenwoordigers van het Leergezag tot taak hebben om het Goddelijk erfgoed als goede en geloofwaardige regels (Math. 24,45) over te dragen. Door de “echtgescheidenen en hertrouwden” tot de Heilige Communie toe te laten vestigen deze bisschoppen een nieuwe traditie volgens hun eigen wil en met voorbijgaan van het gebod van God, in welke bewoordingen Christus eens de Farizeeën en de Schriftgeleerden hierover berispte (cf. Math 15,3). En wat het nog erger maakt, is het feit dat deze bisschoppen hun ontrouw aan Christus woorden trachten te rechtvaardigen bij middel van argumenten als “pastorale nood”, “barmhartigheid”, “openheid voor de Heilige Geest”. Meer nog, zij vertonen geen vrees noch scrupules om op een gnostische wijze de ware betekenis van deze woorden te verdraaien terwijl zij terzelfdertijd diegenen die zich ertegen verzetten en het onveranderlijk Goddelijk gebod en de ware niet-menselijke traditie verdedigen als streng, scrupuleus en traditionalistisch brandmerken. Gedurende de grote Ariaanse crisis in de vierde eeuw werden de verdedigers van de Godheid van Gods Zoon eveneens als “onverzettelijk” en ‘traditionalist” bestempeld. Sint Athanasius werd zelfs geëxcommuniceerd door Paus Liberius en de Paus rechtvaardigde dit met het argument dat Athanasius niet in gemeenschap (communio) was met de Oosterse bisschoppen die merendeels ketters of halfketters waren. Sint Basilius de Grote verklaarde in deze het volgende: “Enkel één zonde wordt vandaag zwaar gestraft: de aandachtige inachtneming van de tradities van onze Vaders. Om deze reden worden de goeden uit hun plaatsen gegooid en de woestijn ingestuurd” (Ep. 243). In feite zijn de bisschoppen die de Heilige Communie voor “hertrouwde echtgescheidenen” voorstaan de nieuwe Farizeeërs en Schriftgeleerden want zij veronachtzamen het gebod van God, aldus bijdragend tot het feit dat uit het lichaam en uit het hart van de “hertrouwde echtgescheidenen” “overspel (blijft) voortkomen” (Math 15,19), want zij willen een uiterlijk “reine” oplossing en als “rein” naar voren komen ook in de ogen van diegenen die macht hebben (de sociale media, de openbare opinie). Wanneer zij op het einde van hun leven verschijnen voor het gerecht van Christus, zullen zij tot hun ontsteltenis zeker deze woorden van Christus horen: “Wat hebt ge mijn geboden te verklaren en neemt gij mijn verbond in de mond? Gij die u verzet tegen tucht, en mijn woorden achter u werpt. ... met overspeligen hebt gij deel” (Ps 50 (49): 16-18). De eind Relatio van de Synode bevat ongelukkiglijk ook de paragraaf met de stemming over de kwestie van de Heilige Communie voor “hertrouwde echtgescheidenen”. Ook al heeft het niet de vereiste twee derde van de stemmen gehaald, blijft er niettemin het zorgwekkende en verbazende feit dat de absolute meerderheid van de aanwezige bisschoppen voor de Heilige Communie voor de “gescheidenen en hertrouwden” stemde, een droevige weerspiegeling van het spirituële gehalte van het katholieke bisschoppenbestand in onze dagen. Het is bovendien bedroevend dat deze paragraaf, dat wel niet de vereiste goedkeuring van een gekwalificeerde meerderheid verkreeg, niettemin in de slottekst van de Relatio behouden blijft en naar alle bisdommen zal worden gezonden voor verdere discussie. Het zal zeker alleen de verwarring inzake de geloofsleer doen toenemen bij de priesters en de gelovigen, want het hangt in de lucht dat de Goddelijke geboden en de Goddelijke woorden van Christus en deze van de apostel Paulus voorgelegd (zullen) worden aan menselijke besluitvormende groepen. Een Kardinaal die openlijk en krachtig de kwestie van de Heilige Comunie voor “echtgescheidenen en hertrouwden” steunde en zelfs de beschamende verklaringen over homosexuële “koppels” in de voorafgaandelijke Relatio, toonde zich ontevreden over de slot Relatio, en verklaarde schaamteloos: “Het glas is halfvol”, en analoog zei hij dat men er werk van diende te maken dat het glas volgend jaar op de Synode vol zou zijn. Wij moeten vast geloven dat God de plannen van oneerlijkheid, ontrouw en verraad zal doen vervliegen. Christus houdt onfeilbaar het roer van het schip van Zijn Kerk vast in het midden van zulk een grote storm. Wij geloven in en vertrouwen op de ware bestuurder van de Kerk, Onze Heer Jezus Christus, die de waarheid is. We ondervinden tegenwoordig een toppunt van agressie tegen het gezin; deze agressie gaat gepaard met een verschrikkelijke verwarring op het gebied van wetenschap over het mens zijn en de menselijke identiteit. Ongelukkiglijk,zijn er een bepaalde leden van de Kerkelijke hierarchie die, bij de discussie over deze materies, meningen uiten die de leer van Onze Heer tegenspreken. Hoe moeten wij spreken met deze mensen die slachtoffer worden van deze verwarring om hun geloof te versterken en hen te helpen naar bekering toe? In deze uiterst moeilijke tijd is Christus ons Katholiek geloof aan het uitzuiveren zodat doorheen deze beproeving de Kerk schitterender zal schijnen en werkelijk licht en zout zal zijn voor de smakeloze nieuwheidense wereld dank zij de trouw en het zuivere en eenvoudige geloof vooreerst van de gelovigen, van de kleinen in de Kerk, van de “ecclesia docta” (van de lerende kerk), die in onze dagen de “ecclesia docens” (de onderwijzende kerk, dat is het Leergezag) zal (ver)sterken, op een gelijkaardige wijze als het geval was in de grote geloofscrisis tijdens de vierde eeuw zoals de Gelukzalige John Henry Kardinaal Newman bestatigde: “Dit is een merkwaardig feit: maar er zit een moraal in. Misschien werd het toegelaten, om aan de Kerk die in die tijd uit haar situatie van vervolging aan het komen was de grote evangelische les in te prenten dat niet de wijze en machtige, maar de onbekende, de ongeleerde, en de zwakke haar werkelijke sterkte uitmaakt. Het was vooral door het gelovige volk dat het Heidendom werd overwonnen; het was door het gelovige volk onder de leiding van Athanasius en de Egyptische bisschoppen, en op sommige plaatsen gesteund door hun Bisschop of priesters, dat de ergste van de ketterijen werd weerstaan en uit het heilig gebied werd getrapt. ... In die tijd van immense verwarring werd het goddelijk dogma van de Godheid van onze Heer afgekondigd, van kracht gemaakt, behouden, en (menselijkerwijze gesproken) gevrijwaard, veel meer door de “Ecclesia docta” dan door de “Ecclesia docens”; dat het Bisschoppenkorps ontrouw was aan haar opdracht, terwijl het lekenvolk trouw was aan het Doopsel; dat op een bepaald moment de paus, op andere momenten een patriarchale, metropolitane of andere grote stoel (see), op andere momenten algemene concilies, zegden wat zij niet zouden mogen gezegd hebben, of deden wat de geopenbaarde waarheid verduisterde of in het gedrang bracht; terwijl het van de andere kant het christenvolk was, dat door de Voorzienigheid, de geestelijke sterkte was van Athanasius, Hilary, Eusebius van Vercelli, en andere grote belijders, die zonder hen zouden gefaald hebben” (Arians of the Fourth Century, blz. 446, 466). Wij moeten gewone Katholieken aanmoedigen om trouw te blijven aan de Katechismus die zij hebben geleerd, trouw te zijn aan de klare en duidelijke woorden van Christus in het Evangelie, trouw te zijn aan het geloof dat door de vaderen en de voorvaderen aan hen werd overgeleverd. Wij moeten studiekringen organiseren en conferenties over de eeuwenoude leer van de Kerk met betrekking tot de kwestie van huwelijk en kuisheid, waarbij in het bijzonder jongeren en gehuwde echtparen moeten worden uitgenodigd. Wij moeten de ware schoonheid van een leven in kuisheid tonen, de ware schoonheid van een Christelijk huwelijk en gezin, de grote waarde van het Kruis en van het offer in ons leven. Wij moeten altijd meer voorbeelden tonen van Heiligen of voorbeeldige personen die blijk gaven dat zij, ondanks het feit dat zij dezelfde vleselijke bekoringen te lijden hadden, dezelfde vijandelijkheid en spot vanwege de heidense wereld, toch met de genade van Christus een gelukkig leven in kuisheid leidden, in een Christelijk huwelijk en gezin. Het geloof, het zuivere en algehele Katholiek en Apostolisch geloof, zal de wereld overwinnen (cf. 1 Joh. 5,4). Wij moeten jeugdgroepen van zuivere harten vinden en bevorderen, gezinsgroepen, groepen van Katholieke echtgenoten, die vasthouden aan de trouw van hun huwelijksbeloften. Wij moeten groepen opzetten die moreel en materieel gebroken gezinnen helpen, alleenstaande moeders, groepen die met gebed en met geode raad gescheiden koppels bijstaan, groepen en personen die “echtgescheidene en hertrouwde” personen helpen om een proces van ernstige bekering op te starten, dit betekent met nederigheid hun zondige situatie erkennen en met de genade van God de zonden opgeven die het gebod van God en de heiligheid van het huwelijkssacrament schenden. Wij moeten groepen opzetten die zorgzaam personen met homosexuele neigingen helpen om het pad van christelijke bekering op te gaan, het gelukkige en mooie pad van een kuis leven en die hen gebeurlijk op een discrete manier een psychologische behandeling aanbieden. Wij moeten aan onze tijdgenoten in de nieuwsheidense wereld het bevrijdende Goede Nieuws tonen en preken van de leer van Christus: dat het gebod van God, en zelfs het zesde gebod wijs is, schoon is: “ De wet van de Heer is volmaakt, het behoedt de ziel voor verdwalen: het getuigenis van de Heer is zeker, zij maakt de eenvoudige wijs. De wetten van de Heer zijn rechtvaardig, zij verheugen het hart: het gebod van de Heer is zuiver, het verheldert de ogen” (Ps 19(18): 7-8). Tijdens de Synode hebben Aartsbisschop Gadecki van Poznan en bepaalde andere gedistingeerde prelaten openlijk hun afkeuring uitgedrukt over het feit dat de resultaten van de besprekingen afweken van de eeuwenoude leer van de Kerk. Is er hoop dat, temidden van de verwarring, er een ontwaken zal komen van de leden van de geestelijkheid en van deze gelovigen die tot nog toe onwetend waren van het feit dat, in het hart van de Kerk zelf, mensen zijn die de leer van Onze Heer ondermijnen? Het is zeker een eer voor de Poolse Katholieke kerk dat de Voorzitter van het Katholieke Epsicopaat, Zijne Excellentie Aartsbisschop Gadecki, met helderheid en moed de waarheid van Christus over huwelijk en menselijke sexualiteit heeft verdedigd, waardoor hij zichzelf als een ware spirituele zoon van de Heilige Paus Johannes Paulus II te kennen gaf. Kardinaal George Pell kenmerkte de liberale sexuele agenda en de beweerdelijke barmhartige en pastorale steun voor Heilige Communie aan “hertrouwde echtgescheidenen” gedurende de Synode zeer gepast door te zeggen dat dit alleen maar de top van de ijsberg is en een soort van Trojaans paard in de Kerk. Dat er in het hart zelf van de Kerk er mensen zijn die de leer van Onze Heer ondermijnen werd een duidelijk feit en een ten aanschouwen van de hele wereld dank zij internet en het werk van bepaalde Katholieke journalisten die niet onverschillig waren voor wat aan het gebeuren was met het Katholiek geloof dat zij aanzien als zijnde de (geloofs)schat van Christus. Het beviel me te zien dat bepaalde Katholieke journalisten en internet bloggers zich gedroegen als goede soldaten van Christus en de aandacht trokken op deze clericale agenda van ondermijning van de eeuwenoude leer van Onze Heer. Kardinalen, bisschoppen, priesters, katholieke gezinnen, katholieke jongeren moeten tot zichzelf zeggen: ik weiger mij af te stemmen op de nieuwheidense geest van deze wereld, zelfs wanneer deze geest verspreid wordt door bepaalde bisschoppen en kardinalen, ik zal hun bedrieglijke en verdorven gebruik van de heilige Goddelijke barmhartigheid en van het “nieuw Pinksteren” niet aanvaarden; ik weiger om wierookkorrels te strooien voor het beeld van de afgod van de gender ideologie, voor de afgod van tweede huwelijken, van ongehuwd samenwonen, zelfs als mijn bisschop het zou doen, zal ik het niet doen; met de genade van God zal ik ervoor kiezen te lijden eerder dan de gehele waarheid van Christus inzake menselijke sexualiteit en inzake huwelijk te verraden. De getuigen zullen de wereld overtuigen, niet de leraars, zei de Zalige Paulus VI in “Evangelii nuntiandi”. De Kerk en de wereld hebben dringend onvervaarde en oprechte getuigen nodig van de hele waarheid van Gods gebod of wil, over de hele waarheid van Christus woorden inzake het huwelijk.Moderne geestelijke Farizeeërs en Schriftgeleeden, deze bisschoppen en kardinalen die wierookkorrels strooien voor de nieuwheidense afgoden van gender ideologie en ongehuwd samenwonen, zullen niemand overtuigen noch om in Christus te geloven noch om bereid te zijn hun leven voor Christus te offeren. Inderdaad “veritas Domini manet in aetrnum” (Ps 116: de waarheid van de Heer blijft in eeuwigheid en “Christus is dezelfde gisteren, vandaag en altijd” (Hebr 13,8) en “de waarheid zal u vrij maken” (Joh 8,32). Deze laatste zin was een van de favoriete bijbelse zinnen van de Heilige Johannes Paulus II, de paus van het gezin. Wij kunnen eraan toevoegen: de geopenbaarde en onveranderlijk overgeleverde Goddelijke waarheid over de menselijke sexualiteit en huwelijk zullen ware vrijheid brengen voor de zielen binnen en buiten de Kerk. Temidden van de Kerkcrisis en het slechte morele en leerstellige voorbeeld van bepaalde bisschoppen van zijn tijd sterkte St Augustinus de eenvoudige gelovigen met deze woorden: “Wat wij bisschoppen ook mogen zijn, gij zijt veilig, want gij hebt God als uw Vader en Zijn Kerk als uw moeder” (Contra litteras Petiliani III, 9,10). [Interview oorspronkelijk gepubliceerd en vertaald naar het Engels door Polonia Christiana – Vertaling uit het Engels door Herman Buys]
0 Reacties
 Foto: The Culture Project  Fifty Shades of Grey is een Amerikaanse erotische film uit 2015, geregisseerd door Sam Taylor-Johnson. Het verhaal is gebaseerd op de gelijknamige roman van E.L. James.
Verhaal Literatuurstudente Anastasia Steele interviewt de 27-jarige zakenman en multimiljonair Christian Grey voor het universiteitsblad. De ontmoeting met Grey verandert haar leven en ze beginnen een seksuele relatie. Grey is emotioneel beschadigd waardoor hij niet meer op een normale manier intimiteit kan beleven. Daarnaast is hij bang om op welk moment dan ook de controle los te laten. Sm is voor hem een manier om zich zelf niet te veel bloot te hoeven geven en ook nog volledig in controle te blijven. Christian en Anastasia onderwerpen zich aan sadomasochistische rollenspellen. Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Fifty_Shades_of_Grey Recensie 1. Als je er goed uitziet, rijk of succesvol bent, kan je een gewelddadige seksuele begeerte ontwikkelen en de mensen zullen er geen bezwaar op hebben. Christian Grey, het hoofdpersonage in het boek, is een ongelooflijk rijke en knappe kerel. Hij heeft een herenhuis, vliegt rond in een helikopter en is de hartenbreker van alle vrouwen die hij ontmoet. Nu, iets vertelt ons dat als het hoofdpersonage een slijmerige, dakloze, ex-gevangene met een onverzorgde baard en ontbrekende tanden was, de mensen dit verhaal niet opwindend zouden vinden, maar het als het grove en perverse verhaal zouden bestempelen dat het is. Waarom zijn de mensen vol aanvaarding van dit duistere en verontrustende verhaal, alleen maar omdat het mannelijke personage wordt verondersteld van aantrekkelijk en bekoorlijk te zijn? 2. Seks is helemaal voor het plezier en alle liefde/romantiek moet ervan worden ontdaan. In het verhaal doet Christian zijn vrouwen contracten ondertekenen, die hen ervan weerhouden ooit te spreken over wat Christian hen aandoet en die hem volledige toestemming geven om fysiek met hen te doen wat hij wil. Klinkt als een liefdesverhaal dat u wilt lezen? Ja, wij ook niet. 3. Meisjes: Als je lang genoeg rond een kerel hangt en zijn "problemen" verdraagt, zal hij uiteindelijk van jou gaan houden en veranderen. Anastasia, het vrouwelijke hoofdpersonage in het boek, is een verlegen, gereserveerde, en onzekere studente. Ze is zelfs nog maagd wanneer ze Christian ontmoet. Door het hele boek, wordt Ana blootgesteld aan zijn extreme en afwijkende seksuele verlangens en wordt ze het enige object van zijn verlangens. Ze voelt zich aangetrokken tot hem en raakt gecharmeerd door alle overdadige geschenken die hij haar biedt. Ze blijft bij hem, ondanks alles wat hij met haar doet en ze wordt onderworpen aan zijn steeds gewelddadigere fantasieën, terwijl hij haar langzaam begeleidt om zijn gestoorde gedrag naar haar toe te aanvaarden. Fifty Shades of Grey leert ons dat meisjes gewoon hulpeloze en kwetsbare wezens zijn, die zullen blijven rondhangen bij een man die ze aantrekkelijk vinden. Zou iemand van jullie meisjes doorheen dit alles bij een kerel blijven rondhangen? We dachten het niet. 4. Jongens: Je kunt doen wat je wilt met een meisje en ze zal het gewoon verdragen omdat ... ze een meisje is. Christian Grey is een rokkenjager en hij gebruikt zijn geld en charme om Ana naar hem te doen verlangen en bij hem te laten blijven. Ondanks het feit dat hij gebruik maakt van allerlei storende methoden om haar pijn toe te brengen voor zijn eigen plezier, niets of niemand houdt hem tegen. Ana is nog steeds aangetrokken tot hem en hij is nog steeds tot haar aangetrokken. Hij kan seksueel doen met haar wat hij wil en hij weet dat ze uiteindelijk terug tot hem zal worden gemagnetiseerd. Iemand onder jullie die denkt dat het oké is om een vrouw, of enig ander menselijk wezen, zo te behandelen? Dat doen wij alvast zeker niet. 5. Als je een hoop uiterst expliciet seksueel materiaal in een verhaal propt, zullen de mensen het tot een bestseller maken en het zal het ook ooit een Hollywood-film met een groot budget worden. Tot slot komen we terug naar het feit dat dit verhaal een best stelling roman was, die nu wordt omgezet in een Hollywood-film met een groot budget. Dit duistere en verwrongen verhaal is de reden dat miljoenen en miljoenen dollars werden verdiend door de auteur, de uitgeverij, en nu al de mensen betrokken bij de productie van de film. Best akelig die gedachte dat we leven in een maatschappij waarin een verhaal dat volledig gaat over een sadistische en gewelddadige seksuele relatie zo razend populair is geworden. Dus, we denken dat het vanzelfsprekend dat is dat wij de tijd met onze geliefden niet zullen besteden met het lezen of kijken naar dergelijke verontrustende seksuele fetisjen. Wij zijn helemaal PRO échte liefde en échte intimiteit. U met ons ook? Wat u kunt doen! Als je net zoals ons fel gekant bent tegen de perverse idealen en opvattingen die Fifty Shades of Grey in de strot van onze samenleving duwt, SHARE dit artikel. Doe mee aan de strijd en help deze boodschap verspreiden. Bron: The Culture Project  Te lang werden we voorgelogen over de seksuele revolutie. Maar nu begint het masker af te vallen en erkennen de jongere generaties dat aan hen een hoop leugens werd verkocht. door Jonathon Van Maren Conservatieve denkers hebben gedurende de laatste vijf decennia meer dan eens de alarmbel geluid over de voortschrijdende verwoestende gevolgen van de seksuele revolutie. Ze werden veelal onthaald op een spottende lach. Ze werden beschuldigd van het "uitlokken van morele paniek," of van "in het verleden vastgeroest te zitten" of van "overdreven preutsheid." Het "hellend vlak" argument waar zij over spraken, werd algemeen genegeerd of bespot wegens "dogmatisch en hysterisch." Een kort cultureel overzicht van de "verworvenheden" van de seksuele revolutie brengt aan het licht dat de klokkenluiders geen zonderlingen maar profeten waren. Laten we het lijstje overlopen. Tientallen nieuwe seksueel overdraagbare aandoeningen hebben zich ontwikkeld en verspreid sedert de seksuele revolutie. Check. Alomtegenwoordige seksueel expliciete beelden. Check. Explosieve stijging van het aantal pornografieverslaafden en daarmee samenhangend een nieuwe seksuele cultuur onder jongeren waarin seksualiteit vaak blijkt samen te hangen met vormen van aanranding en verkrachting. Check. Miljoenen en miljoenen ongeboren kinderen, uit de moederschoot gezogen, verscheurd, uiteengereten in naam van de seksuele vrijheid, de menselijke kost die ons moet toelaten om de verantwoordelijkheid van ons gedrag van ons af te schuiven en "vrij" te zijn. Check. Hoewel er veel moderne deprimerende trends zijn waartegen we in het verweer moeten, één trend die bemoedigt, is het aantal mensen die zich realiseren dat de seksuele revolutie hen een pak leugens heeft verkocht. Hoe kan de pro-lifebeweging verwachten invloed uit te oefenen, laat staan verandering te brengen in een cultuur die al véél te ver is gegaan? Het antwoord op die vraag, heb ik gemerkt in honderden persoonlijke gesprekken met scholieren en studenten, is dat de waarheid uiteindelijk aan het doorsijpelen is. Er is een reden waarom de huidige hyper-cynische, nihilistische "Family Guy Generatie" jongeren zo positief reageren als we op hun scholen vertellen dat ze belogen zijn: dat wisten ze namelijk al. Ze weten dat het op gebied van seksualiteit geweldig mis aan het lopen is; ze hebben enkel geen flauw benul van het hoe en het waarom. Dit is de generatie die de tijd voor de seksuele revolutie nooit heeft gekend. Ze hebben de culturele aardverschuiving die resulteerde in het "gewoon" worden van perversie, pornografie en abortus niet aan den lijve ondervonden. We hebben hen de nieuwe seksuele cultuur nagelaten als een dubieuze erfenis. Als je praat met een meisje die op 13 een abortus heeft ondergaan en door haar moeder vooraf is verteld dat het afdrijven van haar kind niets voorstelde, dan weet je dat ze weet dat ze voorgelogen is. Als je een jongen die verslaafd is aan porno sedert zijn tiende, en die nooit een seksuele ervaring heeft gekend die niet werd gedefinieerd door die verslaving, vertelt dat hij belogen is, en dat porno hem ten kwade veranderd heeft, dan weet hij dat je hem de waarheid zegt. Tieners hebben er een hekel aan als ze worden voorgelogen door volwassenen, en als we een staalkaart van de realiteit tonen, beseffen ze al snel dat veel van wat zij geloofden in feite neerkwam op de uitwassen van een mislukt cultureel experiment. Het experiment is duidelijk niet geslaagd en steeds meer jongeren hebben geen zin meer om nog verder "proefkonijn" te spelen. Ze zijn klaar om te accepteren dat liefde en geluk geen bijverschijnsel van lichamelijk genot en rijkdom zijn, maar een moeizaam bevochten diepe menselijke ervaring.   Zelfs de mainstream media moet langzaam maar zeker toegeven wat sociale conservatieven allang gezegd en voor gewaarschuwd hebben. Publicaties zoals The Atlantic tot The New York Times tot The Daily Mail kunnen enkel maar bevestigen dat pornografie ongewenste en gevaarlijke sporen in het brein trekt, en situaties in de hand werkt waarin meisjes zich gedwongen voelen tot seksuele handelingen die ze niet willen; dat pornografie een impact heeft op het vermogen van jongeren om zich emotioneel te binden, en bizar genoeg, dat pornografie vele jongens en mannen uiteindelijk seksueel impotent achterlaat.
De anti-pornobeweging heeft een enorme wig gedreven tussen die feministen en secularisten die eerlijk zijn over de schade die porno heeft veroorzaakt, en de seksuele revolutionairen die vastbesloten zijn om elke uitwas van de seksuele "bevrijdingsbeweging" kost wat kost te verdedigen. Immers, als ze toegeven dat bepaald seksueel gedrag schadelijk is (en dus verkeerd), wat houdt ons dan tegen om het hele sociale experiment scrupuleus onder de loep te houden? Terwijl de seksuele revolutionairen de sociale conservatieven beschuldigen van "anti-seks", is het precies hun ideologie die de meest intieme van alle menselijke ervaringen fundamenteel ondergewaardeerd, vernederd en gedegradeerd heeft. Seks heeft zijn mystiek verloren en is bijna "gemeengoed" geworden; ontkaderd, ontluisterd en ontspoord. Een student vertelde me: "seks is een spel en een speeltje, meer niet." Maar seksualiteit zonder binding, zonder liefde, zonder verbond, is een gevaarlijk spel. Diep in ons is er iets dat daar vroeg of laat achterkomt. De controversiële acteur en komiek Gavin Mclnnis, bijvoorbeeld, realiseerde zich dat alles wat hij dacht over abortus volstrekt verkeerd was toen hij getuige was van de geboorte van zijn kind: "Het klopt gewoon niet!" En het tij is aan het keren. Wanneer ik de jeugd toespreek, hoef ik hen niet te vertellen wat er zou kunnen gebeuren door de seksuele revolutie. Ik vertel hen wat er gebeurd is. Ik leg hen uit dat het een leugen is die niet strookt met de hardware en software van de mens, en dat je de negatieve impact kan voorkomen door de utopie gewoon naast je neer te leggen. Het was een illusie, een fantasie, een hallucinatie. Men kan niet eindeloos de diepste menselijke aspiraties en behoeften vervangen door giftige afkooksels. Alles wat we moeten doen is hen vragen of de porno- en abortus cultuur hen gelukkig heeft gemaakt, of deze een antwoord heeft verschaft op hun diepste wensen. Het antwoord hoeft niet eens geformuleerd te worden. Ze weten het antwoord diep van binnen reeds. Onze samenleving heeft geluk verruild voor gemak en genot, is alsmaar verder het heilloze pad opgegaan, en het wordt alsmaar moeilijker te ontkennen dat we best op onze stappen terugkeren. De waarheid kan lang geweld aangedaan worden, ze kan in een hoekje gedrumd worden, tot bloedens toe gekwetst worden, maar vroeg of laat richt ze zich weer op en met gepaste trots eist ze de rechten die haar toekomen weer op. Zij is de sterkste en wij weten het. Bron: www.lifesitenews.com/blogs/this-is-the-true-face-of-the-sexual-revolution.-i-apologize-in-advance   Gent, februari 2015, een bevroren eerste zaterdag van de maand. door Dries Goethals, Voorzitter Pro Familia Aan het abortuscentrum van Gent komt sedert vele jaren elke eerste zaterdag bij het ochtendgloren een klein maar trouw groepje de Rozenkrans voor het Leven bidden. Om Gods Toorn over onze doodscultuur te bedaren, brengen ze eerherstel door vol liefde en vertrouwen te bidden tot de Goddelijke Barmhartigheid. Naast dit eerherstel, willen zij zich ook volledig toewijden aan Maria. Onze-Lieve-Vrouw riep in Fatima immers de gehele mensheid op om elke eerste zaterdag van de maand zich toe te wijden aan Haar Onbevlekt Hart. Het aantal personen varieert maandelijks, maar toeval of niet, op zaterdag 7 februari 2015 waren het precies diezelfde katholieken die precies een weekje daarvoor deelnamen aan de actie 'Katholieken en orthodoxen samen voor het gezin'. Allevijf, uitgezonderd dus onze orthodoxe vriend Igor, maar de fotograaf van het groepskiekje hierboven incluis, waren van de partij. Niet meer, niet minder. Een week eerder waren het katholieken en orthodoxen. Ditmaal waren het alleen de katholieken. Dit mag ook wel eens. Moet zelfs! Het was alsof Maria precies diezelfde van Haar kindertjes tesamen bracht één week na de actie in Leuven, om ons te leren dat alle actievoering tevergeefs zal zijn, als ze niet gedragen wordt in intens gebed. "Als de HEER het huis niet bouwt, vergeefs zwoegen de bouwers." Psalm 127 Pas als wij ware gebedsstrijders worden, zullen onze acties voor de verdediging van het gezin vruchtbaar zijn. Pas dan zullen onze campagnes de liefde brengen, die de wereld vandaag zo broodnodig heeft, want: "Als ik de liefde niet heb, ben ik niets." 1 Korintiërs 13:2b En wat kan ons überhaupt meer in liefde doen groeien dan vurig en volhardend gebed? Wat kan onze zelfzuchtige harten dichter bij het Heilig Hart van Jezus brengen dan de innige toewijding aan het Moederlijk Hart van de Regina familiae? Het is een grote genade om vandaag als soldaten van Maria voorvechters van het gezin te zijn in deze wereld. In het diepste geloof dat het gezin onvervangbaar is voor de vestiging van de cultuur van het leven: Het gezin heeft een speciale rol te vervullen in het leven van zijn leden, van de geboorte tot de dood. Het is waarachtig 'het heiligdom van het leven: de plaats waar het leven - het geschenk van God - op gepaste wijze kan worden opgenomen en beschermd tegen de vele aanvallen waaraan het blootstaat, en zich kan ontwikkelen overeenkomstig de eisen van een echt menselijke groei'. De rol van het gezin bij het vestigen van een cultuur van het leven is dan ook beslissend en onvervangbaar. (...) Ofschoon het waar is dat 'de toekomst van de mensheid over het gezin loopt', moet men toegeven dat de moderne sociale, economische en culturele omstandigheden de taak van het gezin: om het leven te dienen, moeilijker en veeleisender maken. Om zijn roeping als 'heiligdom van het leven' te vervullen, als de cel van een samenleving die het leven bemint en opneemt, moet de familie dringend geholpen en gesteund worden. Gemeenschappen en staten moeten alle steun garanderen, inclusief economische steun, die gezinnen nodig hebben om hun problemen te overwinnen op een echt menselijke manier. Van haar kant moet de Kerk onvermoeibaar een gezinspastoraal bevorderen die in staat is om ieder gezin zijn zending t.o.v. het Evangelie van het leven met moed en vreugde te laten herontdekken en beleven. Heilige Paus Johannes Paulus II, Encycliek Evangelium Vitae Om het met een slogan samen te vatten: Heilige gezinnen zijn de allerbeste abortuspreventie! Moeder Teresa heeft gezegd: “The family that prays together stays together, and if they stay together they will love one another as God has loved each one of them.” “Het gezin dat samen bidt blijft bij elkaar. En als zij bij elkaar blijven zullen ze elkaar liefhebben zoals God elk van hen heeft liefgehad.” Op de site van de Gemeenschap Moeder van Vrede vonden wij een prachtig gebed tot Sint-Jozef. Laten wij dit in de aanloop van de Mars voor het Gezin elke dag bidden:  Gebed tot de heilige Jozef, beschermer van het huisgezin
Heilige Jozef, bewaarder van het heilig Huisgezin, bescherm onze gezinnen en onze gemeenschap. Verwijder van ons alle besmetting van dwaling en zedenbederf. Sta ons bij in de strijd tegen het kwaad. Geef ons de moed om ieder dag opnieuw onze plichten te vervullen en de Wil van God te volbrengen. Weerhoud onze tong van onwaarheid en kwetsende woorden. Verlicht ons verstand als we beslissingen moeten nemen. Sterk ons in tegenspoed en in ontmoediging. Verstevig onze liefde opdat in ons gezin steeds wederzijds vertrouwen en verdraagzaamheid zouden heersen. Keer alle gevaren naar ziel en lichaam van ons af : aan huis, bij de arbeid en op de baan. En moge tenslotte God steeds de ereplaats bekleden in ons gezin en in onze harten. Heilige Jozef, patroon van de heilige Kerk, help onze heilige vader paus Franciscus, onze bisschoppen en priesters, diakens en seminaristen, bescherm de heilige Kerk. Wil samen met de heilige Maagd Maria bij Jezus ten beste spreken voor al onze gezinnen, voor de gemeenschappen en in het bijzonder voor onze jongeren en onze jeugd. Dank u heilige Jozef, dank u moeder Maria, dank u Heer Jezus ! Beste Monseigneur Bonny, voor Onze-Lieve-Heer is er in het leven altijd een terugweg mogelijk!5/2/2015 door Dries Goethals, Voorzitter Pro Familia In onze vorige blogpost 'Onderschat de kracht van demografische ontwikkelingen niet, dat doen jihadi's evenmin' poneerden we dit: Tegen de tweede helft van de 21ste eeuw zal de meerderheid van de Europese bevolking moslim zijn. Of we te maken zullen hebben met gematigde muzelmannen, dan wel met geradicaliseerde djihadstrijders, is zeker een legitieme vraag, maar dan wel één waarop op andere fora dan dat van de Mars voor het Gezin over gebogen dient te worden. Deze vraag werd dus niet door ons, maar inmiddels wel door iemand anders beantwoord: 'Christenen in Syrië zeiden me: "Ooit maken jullie mee wat wij hebben meegemaakt"' Deze uitspraak was de headline van het interview met jawel... Monseigneur Johan Bonny, de bisschop van Antwerpen in de KNACK van 21 januari 2015. Even hoorden we welhaast een onderricht van Sint-Ambrosius 'vol van zoet geurige amber' in onze oren klinken. Tegen elke politieke correctheid in maakte Monseigneur Bonny een uitspraak die men vooral typerend voor de ideeën van bijvoorbeeld Bart De Wever zou inschatten. Niet dus! De bisschop van Antwerpen gaf een legitiem antwoord op de legitieme vraag die aan hem werd gesteld. Deze stellingname vraagt moed en hiervoor willen we Monseigneur Bonny van harte feliciteren! In datzelfde interview krijgt Monseigneur Bonny de volgende vraag voorgeschoteld: Wat vond u van de felle reacties op uw voorstel om holebi-relaties kerkelijk te laten erkennen? Pro Familia riep zelfs op om voor u te bidden om u te bekeren. OPEN BRIEF Beste Monseigneur Bonny, In het interview geeft u te kennen “Ik ben geschrokken van de heftigheid van de reacties”. Op de gegronde verzuchting die katholieken naar u richtten, namelijk dat u met uw voorstellen “verdeeldheid zaait in de Kerk”, reageerde u laconiek met een spijtige dooddoener: “Maar die verdeeldheid bestaat al meer dan veertig jaar!” Pro Familia kan zich echter niet van de indruk ontdoen dat u toch enkele dingen verwart en onvoldoende nuance aanbrengt om klaarheid te scheppen in de complexe problematiek die het hedendaagse gezin omgeeft. U verwijst naar een “verdeeldheid binnen de Kerk” die blijkbaar “al meer dan veertig jaar zou bestaan.” Het is duidelijk dat u in uw open brief van vorig jaar verwijst naar Humanae Vitae, de encycliek die in 1968 door paus Paulus VI, werd geschreven. Deze encycliek is echter zondermeer profetisch, aangezien paus Paulus VI reeds toen voorzag dat het gebruik van kunstmatige geboorteregeling zou leiden tot huwelijksontrouw en algemeen zedenverval. Veertig jaar later geven de feiten paus Paulus VI gelijk. Wij begrijpen dan ook niet waarom u zo een probleem heeft met Humanae Vitae? Afgelopen zaterdag 31 januari 2015 gaf ik u persoonlijk een folder, waarin we het profetische karakter van Humanae Vitae stellig onderbouwen. Cf. onze actie: Katholieken en orthodoxen samen voor het gezin We herhalen wat we toen tegen u zeiden, namelijk dat deze materie zeer belangrijk is en we smeken u om er zich alstublieft wat meer in te verdiepen. We nodigen u dan ook uit om zich mede te scharen achter de aanmoediging van priester Daniël Maes die we op onze blog overnamen, namelijk om "Humanae Vitae te herontdekken". Ook voor u, beste Monseigneur Bonny, is onze oproep bestemd die we in ons manifest tot de kerkelijke overheid richten: MANIFEST 1.2 Aan de kerkelijke overheid vragen we: Ondubbelzinnig de Kerkelijke Leer over gezin en leven (zoals omschreven in de Encyclieken Humane Vitae, Veritatis Splendor, Evangelium Vitae, Deus Caritas Est; de Apostolische Exhortatie Evangelii Gaudium; alsook de Sociale Leer van de Kerk etc.) publiek te belijden en te onderrichten.  Rembrandt Harmenszoon van Rijn: De terugkeer van de verloren zoon (1668)  Het is namelijk toch vanzelfsprekend, dat binnen een Christelijk huwelijk, liefde, seksualiteit en de mogelijkheid tot procreatie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Daarom wordt het gebruik van artificiële voorbehoedsmiddelen zoals het condoom en de pil, maar ook sterilisatie en abortus resoluut verboden. Dit is toch de logica zelve, want met het gebruik van artificiële voorbehoedsmiddelen kan er toch geen sprake zijn van een Christelijk huwelijk, omdat de mogelijkheid tot procreatie in de kiem wordt gesmoord. Het is daarom ook onbegrijpelijk, dat iemand zoals kardinaal Leo Suenens destijds negatief stond ten overstaan van het verbod op artificiële voorbehoedsmiddelen. Ook Suenens kwam toen met zijn koppige en onbegrijpelijke houding in een zwaar conflict met paus Paulus VI terecht en werd zelf persona non grata in Rome. Dat er dus sprake was van een persoonlijke breuk tussen Suenens en paus Paulus VI valt te begrijpen. Echter, dat kardinaal Godfried Danneels deze vete continueerde tijdens het pontificaat van een andere paus, namelijk Johannes Paulus II, is op zijn zachts gezegd bizar. Maar, dat zelfs u, Monseigneur Bonny anno 2015, ten overstaan van de officiële Leer van de Kerk blijft volharden in de boosheid, getuigt eerder van kwade wil. Het is toch duidelijk dat Humanae Vitae een belangrijk onderdeel is van de Kerkelijk Leer. Met zijn encycliek Humanae Vitae verkondigde paus Paulus VI trouwens geen nieuwe leer, maar plaatste hij zich in een eeuwenoude traditie. Die “verdeeldheid die al veertig jaar bestaat”, is dus vooral te vinden in de hoofden van enkele Belgische kardinalen en bisschoppen die in het verleden hun gelijk niet hebben gehaald. De Leer van de Kerk is nu eenmaal onveranderlijk. Door een lans te breken voor een kerkelijke erkenning van holebi-relaties en te pleiten voor het geven van de Communie aan hertrouwde gescheiden gaat u duidelijk een brug te ver. Veertig jaar geleden was daar geen sprake van. Dus, de verdeeldheid die u nu in de Kerk zaait, is weldegelijk nieuw! In uw open brief mag u wel refereren aan het conflict tussen Suenens en Rome, maar met uw nieuwe ‘onorthodoxe’ voorstellen opent u toch een nieuw front. In feite trekt u onder meer ten strijde tegen de postsynodale apostolische exhortatie Familiaris Consortio van paus Johannes Paulus II uit 1981. In deze exhortatie wordt de centrale rol van het Christelijke gezin in de moderne wereld benadrukt. Het is dus niet echt fair van u om zich achter Suenens en Danneels te willen verschuilen. Als de Kerk aan hertrouwde gescheidenen vraagt om niet te communiceren, dan spreekt de Kerk zich niet uit over hun innerlijke gesteldheid, maar beroept Zij zich op de onuitwisbare tegenspraak tussen hun verbroken verbintenis en het Eucharistisch Sacrament van het huwelijksverbond. Het is kortom onmogelijk om openlijk het Eucharistisch verbond te belijden, terwijl men het daadwerkelijk ontkent door de ontrouw aan het huwelijksverbond zoals Jezus Christus het wil. Door het sacramentele huwelijk hebben de gehuwden zich er namelijk toe verbonden elkaar trouw te blijven in goede en kwade dagen en hebben zij de onverbreekbaarheid van het Christelijke huwelijk in al zijn consequenties aanvaard. Wie ondanks alles burgerlijk hertrouwt (of gaat samenleven) na een echtscheiding, of als vrijgezel een gescheiden persoon huwt, maakt dus zelf de keuze om blijvend verstoken te zijn van de communie met het Eucharistische verbond. Wil dit dan zeggen dat aan hertrouwde gescheiden mensen de genade van de Heer wordt ontzegd? Op geen enkele wijze! Hertrouwde gescheiden mensen worden uitgenodigd tot deze deelname, door juist niet aan de Communie deel te nemen. Tot deze Christenen, vaak diep getroffen door het mislukken van hun eerste huwelijk, zegt Jezus: “Jij, mijn broeder en jij, mijn zuster, zal door de onthouding van de Communie deelhebben aan Mijn kruis en Mijn verrijzenis. Aanvaard deze pijn uit liefde voor Mij en uit respect voor Mijn liefdesverbond, en Ik, uw Heer en uw God, zal wel de middelen vinden om u te troosten en u op een andere manier vreugde te schenken. Vertrouw op Mij en op Mijn Kerk.” Meermaals zijn wij getuige geweest van de vruchten van heiligheid van hertrouwde gescheiden mensen die tijdens de Mis, op het moment van de Communie, naar voor treden om gezegend te worden en die weliswaar de Hostie niet ontvangen, maar wel innig spiritueel deelhebben aan de Heer. Katholieken begrijpen dan ook niet waarom u geen respect kan opbrengen voor gelovige mensen die zich wel aan de wetten van de Kerk willen houden en daartoe grote offers brengen. Deze offers dreigen echter als een anachronisme te worden weggezet indien ook mensen die deze offers niet wensen te brengen de mogelijkheid zouden krijgen om te communiceren. Nogmaals, de Leer van de Kerk is onveranderlijk en niemand zal worden gered, tenzij hij of zij oprecht tot inkeer wil komen en het vaste voornemen omarmt om, zoals Jezus Christus het wil, “voortaan niet meer te zondigen” (Joh. 8, 2-11). Monseigneur Bonny, u leest goed dat de katholieken in Vlaanderen nog steeds kritisch blijven en u – als katholiek bisschop zijnde – niet kunnen begrijpen. Overtuigd in het geloof in Christus en Zijn Kerk blijven we voor u bidden. U bent en blijft dan ook gewijd en benoemd als opvolger van de apostelen. We blijven hopen en bidden dat u zich alsook in de verdediging van het leven en het gezin zult ontpoppen als een hedendaagse Sint-Ambrosius. Moge het Vuur van de Heilige Geest u ontdoen van alle ketterijen, die u nu buiten de Communio van onze Heilige Moeder de Kerk plaatsen, zodat u de titel van opvolger der apostelen moge waardig worden. Door de kracht van Jezus Christus is alles mogelijk. Beste Monseigneur Bonny, voor Onze-Lieve-Heer is er in het leven altijd een terugweg mogelijk! Pro Familia Onderschat de kracht van demografische ontwikkelingen niet, dat doen jihadi's immers evenmin2/2/2015 door Dries Goethals, Voorzitter Pro Familia Omdat dialoog de cruciale weg is om een maatschappelijk bewustwordingsproces tot stand te brengen, probeert Pro Familia via deze blog langs verschillende invalshoeken haar boodschap naar de buitenwereld over te brengen. Zo publiceerden we vorige week deze slide, die bij vele mensen reacties teweegbracht:  De slide op zich mag u gerust beschouwen als een boutade van onzentwege. De konijntjes demonstreren dit ook. Met deze lieve diertjes beelden we een lichte vorm van zelfspot uit, waarmee we ons heel graag distantiëren van fanatisme dat wars is van enige zelfkritiek of blind voor de opvattingen van de man in de straat. Ook al geloven wij dat deze man of vrouw in de straat, net zoals wijzelf, nood heeft aan bekering. Daarnaast hebben we ook nooit ontkend dat deze konijntjes een knipoog naar Paus Franciscus zijn. Zie dit echter niet als een daad van ongehoorzaamheid, maar als een daad van vrolijkheid. Desalniettemin bevat elke goede boutade een kern van waarheid. Dit is niet minder het geval voor onze slide over demografie. Het overkomt ons helaas te weinig: Reacties van "tegenstanders" die inhoudelijk en intellectueel eerlijk zijn. Een moment waarop dit wel het geval is, doet ons dan ook veel plezier. Daarom willen we heel graag dit bericht delen met u, dat we ontvingen als reactie op onze slide hierboven: Leef jij nog steeds met het idee: veel kindjes is veel macht? Ik ken veel gelovige gezinnen waar de kinderen de hardste atheïsten worden of extremist worden elders. Daar heb je als ouder nu eenmaal niet zomaar pak op... Ideeën zijn niet genetisch! En indoctrinatie binnen het gezin om de kinderen binnen de lijntjes te houden, geeft frustratie en extreme tegenwerking en averechtse levenskeuzes. Daarnaast zegt de - voor andere dingen wel geciteerde - paus, dat een christen niet moet kweken als konijntjes. We hebben het ook over de draagkracht van de aarde, waar de gelovige medemens niet meteen het voorbeeld van zuinigheid is. In 't andere geval had je veel kinderen nog kunnen goedpraten... Blijkbaar is het voor sommigen genoeg als je gezin, seksualiteit, ... - ethisch binnen de lijntjes loopt. Gods schepping is nog altijd te cultiveren tot in de details, op z'n Grieks (niet het huidige Griekenland, maar de Griekse levensvisie). Ik hou niet van je geciteerde stijl. In zinnetjes klinkt alles logisch en klopt het. Ik hou van de realiteit; enige uiteindelijke toetssteen, en werkelijk geschapen door Hem. Beste groeten, B. We danken onze correspondent voor zijn schrijven naar ons gericht. Het biedt ons namelijk de gelegenheid om enkele zaken uit te diepen en te verhelderen. Het is dan ook met genoegen dat we antwoorden op elk onderdeel van het bericht dat we ontvingen: 1) Leef jij nog steeds met het idee: veel kindjes is veel macht? Als wij enigszins uit zouden zijn op macht, dan mogen we onze strategie wel barslecht noemen. Machthebber word je vandaag in dit land door bruut opportunisme en zeker niet door de dogma's van de seksuele revolutie te betwisten. De geest van mei '68 houdt immers zowel de politiek, de media, als de academische wereld (van kleuter tot unief) in een verstikkende houdgreep. De persoon die vandaag in Europa tegen de stroom van de zogenoemde "seksuele bevrijdingsbeweging" zwemt, is een grote dromer indien die nog maatschappelijke carrièreambities koestert. Het omgekeerde is trouwens waar, (helaas) zelfs in de Katholieke Kerk, want het hoeft geen twijfel dat de gooi naar het aartsbisschopschap één van de grootste motieven is van de demarche van onze Antwerpse vriend Johan Bonny. Neen, macht is niet onze ambitie. En hoe zouden kinderen enigszins een middel zijn om macht te verwerven? Veel kinderen maken om ze op u te laten stemmen? Alle gekheid op een stokje: kinderen zijn, in tegenstelling tot aandelen van Omega Pharma, geen investering met een winstgevende return. De volksmond leert ons zelfs dat één kind de prijs van een huis kost. Als geld dus macht is, wat het is, begin je best niet aan kinderen. Conclusie: Noch voor populariteit, electoraal succes of winstbejag zijn kinderen (of het promoten van het gezin) een goed idee in deze tijden. Het belang van kinderen voor de christelijke beschaving Waarom zijn kinderen dan wel zo belangrijk? Heel simpel: Omdat ze de toekomst zijn. "Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst", sprak Leo XIII. Dit, zoals vele van zijn "negentiende eeuwse spreuken", is nog niet weerlegd. Het tegendeel is vandaag waar: Als wij onze kinderen niet opvoeden, zal Sensoa het daarom niet nalaten onze kroost te indoctrineren. Want dergelijke lobby's zien er maar al te goed hun belang in om kinderen te brainwashen om zo op termijn de cultuur naar hun hand te zetten. Kinderen zijn geen middel tot macht, maar wel een noodzaak voor het overleven van een beschaving, die autonoom wil blijven bestaan. En ja, wij houden van de christelijke beschaving, indien u dit nog niet merkte. Omdat Christus en het geloof in Hem de talenten in mensen tot het allerhoogste optilt, geloven wij rotsvast dat daarom vele christelijke kinderen een zegen zijn voor de toekomst van onze beschaving. En niet alleen wij zien in hoe de oorsprong van de demografie van een land – want dit is wat alle kinderen tesamen uiteindelijk zijn – bepalend is voor de identiteit van een natie. Deze realiteit werd reeds ingezien door de Egyptische Farao, die een bedreiging zag in de demografische groei van de Israëlieten in zijn land: Maar de Israëlieten waren vruchtbaar en breidden zich uit, zij werden zeer talrijk en sterk, zodat het land vol van hen raakte. Toen kwam er in Egypte een nieuwe koning aan de macht, die Jozef niet gekend had. Hij sprak tot zijn volk: ‘Luister eens, die Israëlieten worden te talrijk en te sterk. Wij dienen dus verstandige maatregelen tegen hen te nemen om te voorkomen dat zij nog talrijker worden. Als wij in oorlog raken, zullen zij zich bij onze tegenstanders aansluiten, strijd voeren tegen ons en uit het land wegtrekken.’ Exodus 1:7-10 Een recenter voorbeeld leert ons dat het omgekeerde ook waar is: namelijk dat demografie in plaats van een bedreiging voor een volk ook een bedreiging ván een volk kan zijn. Want dreigend waren de woorden van wijlen Moammar Mohammed al-Qadhafi: "Nous conquérons l'Europe par le ventre de nos femmes." Vertaald: We veroveren Europa met de baarmoeder van onze vrouwen. Deze uitspraak is intussen trouwens een slagzin geworden in talloze Franse moskeeën, niet in het minst in Parijs en daarrond. Qadhafi baseerde deze stelling op drie eenvoudige feiten: 1) Het lage geboortecijfer bij de autochtone Europese bevolking 2) De migratiegolf vanuit Noord-Afrika en het Midden-Oosten naar Europa, door grotendeels moslims 3) Het hoge geboortecijfer bij de allochtone Europese bevolking, die voornamelijk islamitisch is Dit filmpje illustreert dat Qadhafi met zijn uitspraak hoegenaamd niet aan wishful thinking deed:  Smokkelt Pro Familia in dit eerste feit "Het lage geboortecijfer bij de autochtone Europese bevolking" nu warempel een verdoken pleidooi voor Humanae Vitae in dit artikel? Neen, dit is namelijk een heel uitdrukkelijke en ongecompliceerde oproep aan elke lezer, zoals priester Daniël Maes die in ons vorige blogbericht 'Humanae Vitae herontdekken' verwoordde.
De djihadi's hebben alvast de kracht van de profetische encycliek Humanae Vitae ontdekt. Nu de katholieken nog. Immers, tegen de tweede helft van de 21ste eeuw zal de meerderheid van de Europese bevolking moslim zijn. Of we te maken zullen hebben met gematigde muzelmannen, dan wel met geradicaliseerde djihadstrijders, is zeker een legitieme vraag, maar dan wel één waarop op andere fora dan dat van de Mars voor het Gezin over gebogen dient te worden. Dat autochtone Europeanen een minderheid zullen vormen in hun eigen continent, is echter geen mogelijkheid, maar een nuchtere prognose. 2) Ik ken veel gelovige gezinnen waar de kinderen de hardste atheïsten worden of extremist worden elders. Deze vlieger gaat niet op. De stelling dat we er niet in zouden kunnen slagen om een gedachtegoed van generatie op generatie door te geven, wordt simpelweg weerlegd door slechts een geschiedenisboek van eender welk continent open te slaan. De secularisatie van het voormalig christelijke Europa is een proces dat reeds van voor de Verlichting aan de gang is. Dat we over zo'n lange en geleidelijke evolutie spreken in de westerse ontkerstening, bewijst dat het een misvatting is dat het geloof kan verdwijnen van één generatie op de andere. Dit eeuwenlange proces heeft zich daarentegen niet voltrokken in de cultuur van de Europese mohammedanen. Men hoeft geen socioloog te zijn om te observeren dat moslimjongeren veel minder vatbaar zijn voor de westerse secularisatie dan jongeren die werden grootgebracht in christelijke families. Zeker eenmaal ze op hogere leeftijd van de Hadj terugkeren uit Mekka. 3) Daar heb je als ouder nu eenmaal niet zomaar pak op... Ideeën zijn niet genetisch! En indoctrinatie binnen het gezin om de kinderen binnen de lijntjes te houden, geeft frustratie en extreme tegenwerking en averechtse levenskeuzes. De vraag is hoé we erin slagen om het geloof door te geven. Er zijn vandaag vele mensen die zich "christen" noemen, maar in feite zoutloos de heersende opvattingen van de wereld achterna hollen. "Modernisten" worden deze pseudochristenen in kerkjuridisch jargon genoemd. Zij beweren wel te leven vanuit een christelijke inspiratie, maar je hoort hen voortdurend zeggen dat voor hen alles gelijk en alles waar is. Er zijn geen dogma's, behalve het onfeilbare dogma van hun mening. Op een coherente gedachte zal je hen zelden betrappen. Het gebrek aan logica waarmee modernisten zichzelf voortdurend bedriegen is werkelijk bizar. Vooral het "gevoel" weegt bij hen hele zwaar om "leerstellingen" te "funderen". Wel, ik "voel" me alvast heel slecht bij wat ik modernisten voortdurend hoor uitkramen. Zo ook vele kinderen die zot worden van de modernistische indoctrinatie in hun gezinnen. Het is inderdaad om van weg te lopen. Modernisten doen ook denken aan deze gedachte: "Ieder denkend mens is uiteindelijk dogmatisch, maar er zijn twee soorten dogmatici: zij die het bij zichzelf beseffen dat ze dogmatisch zijn en zij die ontkennen dogmatisch te zijn. Deze laatste soort is veruit het meest dogmatisch." Modernisten kun je vooral typeren door hun ontzettende minachting voor het bovennatuurlijke. Niet allen de volksdevotionele kijk op de hemel, maar zelfs de theïstische metafysica verwerpen modernisten. Deze stellingname komt eigenlijk gewoon neer op het belijden van ongeloof. Ongeloof is uiteraard weinig aanstekelijk als catechese de doelstelling is. De Belgische Kerkprovincie is overheersend modernistisch. Rooms- en traditiegetrouwe katholieken leven in Vlaanderen op kerkelijk vlak in bezet gebied. Dat het (on)geloof van deze kerkbezetters (modernistische bisschoppen, priesters en "pastorale werksters") van generatie op generatie steeds minder volgelingen heeft voortgebracht bewijst het dalende kerkbezoek van de afgelopen decennia. Dit bewijst de irrelevantie van het verhaal dat de modernisten verkondigen. Er zijn natuurlijk meerdere factoren voor de secularisatie, zoals bijvoorbeeld de consumptiemaatschappij, maar het modernisme is zeker de voornaamste. Het is dan ook bijna uitsluitend in modernistische gezinnen dat de geloofsoverdracht faalt. Men moet bij wijze van spreken vooral reizen naar Taizé met z'n kinderen om een heel grote kans te maken dat het nageslacht in z'n verdere leven geen voet meer in een Vlaamse kerk zal binnenzetten. In het zogenaamde katholiek onderwijs lopen er ook vele wielen af. De visie van het Vlaams Secretariaat van het Katholiek Onderwijs (VSKO), is gewoon een totale breuk met wat generatieslang bij het hele volk simpelweg bekend stond als "het geloof". Het VSKO is zo behaagziek ten opzichte van de vrijzinnigheid, dat er van hun katholieke identiteit niks meer is overgebleven. Totaal verwaterd. Dit werd reeds eerder aangekaart door bezorgde ouders, door middel van de petitie: 'Katholieke leken nemen het woord'. Hoeft het eigenlijk te verwonderen dat onze kinderen niet meer geloven? We moeten dus dringend bezinnen over de inhoud en de methode van onze geloofsoverdracht. Hierover kunnen boeken worden volgeschreven, maar laten we het tot één cruciaal punt beperken: geloofsoverdracht, hoe doctrinair zuiver deze ook moge zijn, zonder ook de de "overdracht" van Gods Liefde, zal immer vruchteloos wezen: Al spreek ik de taal van mensen en engelen – als ik de liefde niet heb, ben ik een galmend bekken of een schelle cimbaal. Al heb ik de gave van de profetie, al ken ik alle geheimen en alle wetenschap, al heb ik het volmaakte geloof dat bergen zou kunnen verzetten – als ik de liefde niet heb, ben ik niets. 1 Korintiërs 13:1-2 Het gezin is de bakermat van de evangelisatie. Daar krijgen kinderen het geloof mee. Of net niet. Een geslaagde opvoeding is dan ook een levenswerk en geen enkele ouder zal ontkennen hoezeer het ouderschap geen makkelijke leerschool is. Desalniettemin een uitdaging die koppels met volle teugen mogen aangaan. Meer nog, het gezin is een roeping die God geeft aan mannen en vrouwen om de kinderen die uit hun liefde worden geboren aan te raken met Zijn Liefde. Die kinderen, die op hun beurt Gods Liefde zullen doorgeven aan allen die zij ontmoeten. Dit is waar de christelijke beschaving ontkiemt. Deze christelijke beschaving is ons heel dierbaar en ja, we durven zelfs pretenderen dat het christendom vele malen beter is dan de maatschappij van consumptie en onverschilligheid waarin we nu leven. Dat we dus nog vele jaren mogen actie voeren en dat onze campagnes mogen aanslaan in de harten van de mensen. Met de steun van uw gebed is dit zeker mogelijk! 4) Daarnaast zegt de - voor andere dingen wel geciteerde - paus, dat een christen niet moet kweken als konijntjes. Hier las men er blijkbaar over dat we dit wél hebben geciteerd en uitvoerig besproken in een vorig blogbericht: 'Katholieke konijnen'. 5) We hebben het ook over de draagkracht van de aarde, waar de gelovige medemens niet meteen het voorbeeld van zuinigheid is. In 't andere geval had je veel kinderen nog kunnen goedpraten... We kunnen ook andermaal met een simpele link antwoorden: www.overpopulationisamyth.com Hier kunnen we weinig aan toevoegen. Het project achter deze webstek verpulvert het malthusianisme met staalharde feiten en brengt de these "overbevolking is een mythe" op een zeer interactieve wijze wereldwijd naar buiten. Daarom is het gewoon verbazingwekkend dat er vandaag nog zoveel aanhangers zijn van de mythe die overbevolking heet. 6) Blijkbaar is het voor sommigen genoeg als je gezin, seksualiteit, ... - ethisch binnen de lijntjes loopt. Gods schepping is nog altijd te cultiveren tot in de details, op z'n Grieks (niet het huidige Griekenland, maar de Griekse levensvisie). Ik hou niet van je geciteerde stijl. In zinnetjes klinkt alles logisch en klopt het. Ik hou van de realiteit; enige uiteindelijke toetssteen, en werkelijk geschapen door Hem. Hier is het onduidelijk naar welke Oud-Griekse levensvisie hier verwezen wordt. Die van de Ethica Nicomachea van Aristoteles of het Carpe Diem van de epicuristen? Onze visie is Grieks noch Romeins, boeddhistisch noch confusianistisch en het spijt ons opnieuw voor onze "geciteerde stijl", maar dit is onze visie: 'Zalig de zuiveren van hart, want zij zullen God zien.' Matteüs 5:6 Zou Jezus ons dan werkelijk logische zinnetjes hebben gegeven, waarvan de uitvoering echter onhaalbaar is in de praktijk? Is Hij niet de Meester wiens juk zacht en diens last licht is? De weg waarin Hij ons voorgaat, is de weg van zuiverheid. Hij nodigt ons ook uit om Hem te volgen op die weg: de Imitatio Christi. Een weg die niet in het minst beoefend kan worden binnen het engagement dat "huwelijk en gezin" heet. Het is de weg van zelfgave en overgave, van genegenheid en liefde, van waarheid en mildheid, vreugde en rust. En ja, dit bewijzen gelovige koppels, zelfs op de dag van vandaag: Het is een weg die niet alleen werkt in de realiteit, het is dé Weg die de beste is in het echte leven. De Weg om vanuit de Zaligsprekingen – want die zijn de uiteindelijke toetsstenen van onze liefde – kinderen van God te worden.  Humanae vitae herontdekken Einde vorig jaar kreeg ik een artikel toegestuurd, verschenen in het christelijk weekblad Tertio, waarmee ik het helemaal niet eens was. Ik zou er wel humoristisch op kunnen antwoorden maar eigenlijk kon ik er niet mee lachen. Aan Tertio stuurde ik onderstaande reactie omdat Vlaanderen recht heeft op een meer eerlijke informatie. Na meer dan een maand heb ik nog steeds geen enkel antwoord gekregen. Vandaar nu deze tekst. Moest hij toch nog in Tertio verschijnen, dan heb je hem twee keer, met lichte aanpassing, omdat ik de tekst zo kort mogelijk wilde houden. Dat een open dialoog over de werkelijke boodschap van de encycliek van Paulus VI Humanae vitae (1968) nog steeds heel moeilijk is – zelfs in kerkelijke middens – bleek het voorbije jaar in de aanloop naar de bisschoppensynode over het gezin van oktober 2014. Het RKLF (Rooms katholiek lekenforum) wilde bij monde van Ivo van Hemelryk in Tertio (nr. 763) de encycliek verdedigen tegen enkele bedenkingen in de open brief van Mgr. J. Bonny (1 sept. 2014). Als antwoord publiceerdeTertio hierop onmiddellijk – naast vele negatieve reacties – een uitgebreide tekst van prof. Paul Defoort: Verkramptheid zal de kerk niet redden. Een explosie van emotionele aanklachten met zware slogans van verwijten als “sofismen”, “reductionisme”, “19de eeuwse bourgeois-moraal”, “achterhoedegevecht tegen anticonceptie” én een niet begrijpen van Vaticanum II en van Humanae vitae. De professor suggereert dat 90 % van de 1.200 concilievaders (het waren er 3.058!) zonder meer een herziening van de veroordeling van contraceptie zouden gewenst hebben en dat ze de ongeziene crisis voorspeld zouden hebben indien contraceptie niet goedgekeurd zou worden. Hij spreekt verder van de “onbestaande neveneffecten van anticonceptie”, een uitspraak die nu uit de mond van een professor gynaecologie ongetwijfeld heel veel geld kan opbrengen vanwege de farmaceutische industrie! Nochtans, in de classificatie van de kankerverwekkende stoffen voor mens en dier (volgens WGO 2005!) staan oestrogenen en progestagenen (in alle hormonale anticonceptiva aanwezig) samen met asbest en andere, in de gevaarlijkste categorie gerangschikt. Anticonceptiva die in feite abortiva worden, wuift hij weg door te verwijzen naar de miljoenen zaadcellen die telkens verloren gaan. Dat zouden voor hem potentiële abortussen zijn! Ook de sociale gevolgen voor de gezinnen en het huwelijk zelf ontgaan hem. Dat het huwelijk in een versneld tempo afgebrokkeld is en vervangen door een vrijblijvend samen wonen, met alle dramatische gevolgen vandien, daar heeft hij nog niets van gemerkt. Prof. em. A. Vermeulen (endocrinologie, Gent) schreef nochtans jaren geleden al over contraceptie: “Geen enkele medische ontwikkeling heeft onze maatschappij zo ingrijpend beïnvloed…” In een vaste leer van de kerk blijkt hij evenmin te geloven en ook niet te begrijpen dat de kernboodschap van Humanae vitae wel degelijk de onveranderlijke kerkelijke leer is, zonder dat zulks uitdrukkelijk gezegd wordt. Kortom, de hetze tegen de encycliek van bijna een halve eeuw geleden is helemaal weer terug. Nochtans heeft de gezinssynode van 2014 in haar eindrapport (nr. 58) inmiddels heel uitdrukkelijk gesteld dat Humanae vitae dient herontdekt te worden en de natuurlijke methoden van geboorteregeling in het kader van een juist begrepen verantwoord ouderschap aangeleerd (aanvaard met 167 voor en 9 stemmen tegen). Humanae vitae wees de weg naar nieuwe perspectieven. De natuurlijke wetenschappelijke methoden van vruchbaarheidsbeheersing, zoals het sensiplan® in België en Nederland, zijn inmiddels algemeen wetenschappelijk erkend. En voor een degelijke morele verantwoording beschikken we nu over de nieuwe inzichten van “de theologie van het lichaam” van Johannes Paulus II, waarvan de bekende Amerikaanse politieke en sociale activist, Georges Weigel, beweert dat deze visie waarschijnlijk een keerpunt zal worden, niet alleen in de katholieke theologie maar in de geschiedenis van het moderne denken. Als de huidige sfeer in Vlaanderen blijft hangen, zal dit wel heel moeilijk worden. Het tijdperk van de contraceptieve cultuur loopt in ieder geval ten einde. Het avontuur van “de pil" die het aards paradijs van het huwelijksgeluk en van de totale seksuele bevrijding beloofde is voorbij. De fantastische voordelen vind je alleen nog in de propagandafolders van de farmaceutische industrie. Na een halve eeuw is het experiment mislukt en de “veilige contraceptie” een mythe gebleken. De voormalige grootmeester van de loge in Frankrijk, Pierre Simon, had goed begrepen dat de contraceptie voor hem, zoals voor Archimedes, het steunpunt zou zijn waarmee hij de wereld kon opheffen. Voor hem betekende het alle heersende menselijke en vooral christelijke waarden grondig opruimen. Het is hem helaas vrij goed gelukt. En toch, we beleven nu het einde van de contraceptie en het begin van Humanae vitae. Leve de toekomstgerichte visie van Humanae vitae! Priester Daniël Maes. Bron: https://mediawerkgroepsyrie.wordpress.com/2015/01/31/priester-daniel-maes-al-wordt-het-aloude-syrische-erfgoed-nog-bedreigd-we-zijn-optimistisch/ |
"Wie niet zorgt voor zijn eigen familie en zelfs niet voor zijn huisgenoten, heeft het geloof verloochend en is erger dan een ongelovige."
1 Tim 5:7 ARCHIEF
November 2016
|
RSS-feed