Time for action!

Zaterdagmorgen, 31 januari, om 9u30. Een ideaal moment om uit te slapen na een ijverige werkweek. Maar niet voor een kleine groep vrijwilligers van de vereniging Pro Familia die eropuit trok voor een kleine spontane actie.

Het 'Oecumenisch colloquium: De Orthodoxe Kerk en Vaticanum II' was een unieke gelegenheid voor een actie voor het gezin. Na de conferenties stonden we dan ook paraat aan de uitgang met de folder voor het gezin van de Pro-Life Actie Liga.

Vrijwel iedereen die buitenkwam nam deze folder aan, die we uitdeelden onder de slagzin "Katholieken en orthodoxen samen voor het gezin". Zelfs Monseigneur Bonny aanvaardde ons pamflet bij zijn uittocht van het auditoriumgebouw. Hopelijk kan dit hem inspireren tot katholieke ideeën!

Over Monseigneur Bonny gesproken, we namen een kiekje van hem met onze voorzitter op de voorgrond:

Talibankatholieken

Helaas horen wij wel eens het afschuwelijke verwijt dat wij "Talibankatholieken" of kortweg "Katholiban" zouden zijn. Indien deze (schandalige!) vergelijking enigszins zou opgaan, dan was vanmorgen een bomvest snel onder de jas gepropt en had Antwerpen geen bisschop meer. Niet dat de Antwerpse katholieken nu in feite wél een bisschop hebben, maar dat is een ander punt, dat we reeds uitvoerig hebben besproken.

Ongewapend stonden we naast Monseigneur Bonny. Tenzij gewapend met koffie om wakker te blijven tijdens de conferenties, maar schuldiger dan dat pleiten we niet.

Maakt u zich geen illusies: wij zijn wel degelijk bereid om als martelaar te sterven voor ons geloof, maar wij zullen ons absoluut niet laten bekoren tot de doodzonde die moord heet.

Wij willen op geen enkele manier geweld plegen om mensen in onze standpunten te dwingen. Wij verafschuwen zelfs alle vormen van zinloos geweld en haatzaaierij. Hetzij haat tegen ketterse bisschoppen, of haat tegen homo's. Mogen we dan ook vragen aan mensen die het niet eens zijn met ons, om voortaan eerlijk en inhoudelijk met ons te debatteren. Dit stellen wij bijzonder op prijs.

We hebben ook geeneens de intentie om op welke manier dan ook onze standpunten in een "Katholieke Sharia" te gieten en zo aan onze medemensen op te leggen. Dit zou ingaan tegen de vrije wil die God aan ieder van ons heeft gegeven.

Wat we wel willen, is zo gefundeerd en helder mogelijk alle mensen van goede wil, met het Vuur dat de verkondiging van het Evangelie vereist, overtuigen van het katholieke geloof en de katholieke moraal. Als christenen willen wij op deze (en géén andere!) manier onze samenleving mee vorm geven. In een "open debatcultuur" is daar dan ook niks mis mee en we vragen heel vriendelijk aan alle mensen die niet katholiek zijn om dit in de namen van "democratie" en "vrijmeningsuiting" te aanvaarden. Of is dit laatste alleen weggelegd voor Charlie Hebdo?

JA aan het gezin! NEEN aan vals oecumenisme!

De waarden van het huwelijk en het gezin zijn in oorsprong geen religieuze concepten, maar geënt uit het natuurrecht. Vandaag nemen we wereldwijd een diabolisch complot tegen Gods Schepping waar, in het  bijzonder tegen het leven en tegen het gezin. Dit is een reden om samen als christenen op te staan tegen het kwade. Niet om te streven naar theologische, spirituele en liturgische eenheidsworst, dit allerminst, maar wel om de wereld te redden van de vernietiging van haar sociale weefsel. Vergelijk het gerust met de samenwerking tussen de Roomse en Byzantijnse Kerken, om Jeruzalem tijdens de Kruistochten te bevrijden van het moslimgevaar. Dit gevaar demonstreerde in 1453 geen illusie te zijn, dat zal Patriarch Bartholomeos ongetwijfeld bevestigen.

In deze geest willen wij, katholieken en orthodoxen samen voor het gezin, mobiliseren voor de Mars voor het Gezin.

In onze samenwerking met orthodoxen zien we ons dus geenszins genoodzaakt om onze kritische geest inzake ecclesiologie overboord te gooien. Integendeel, uit liefde voor onze Heilige Moeder de Kerk mogen we, zelfs in het kader van deze belangrijke samenwerking, geen enkele prangende vraag uit de weg gaan.

Vanmorgen was er tijdens het panelgesprek (na de conferenties) tijd om vragen te stellen aan de sprekers. Dit kon door middel van een vragenblad dat op de spreektafel terecht kwam. Wij stelden éénzelfde vraag aan alledrie de sprekers, namelijk Joseph Famerée (UCL), Sorin Selaru (Universiteit Bucharest), Peter De Mey (KU Leuven).

Deze vraag werd niet genoemd, wellicht door het uitlopen van de gezellige koffiepauze, wat we heel goed kunnen begrijpen. Daarom herhalen we bij deze nogmaals onze vraag, die als volgt luidde:

Zal (regio)bisschoppelijk egalitarisme niet automatisch voeren tot synodale anarchie, die de Kerk herleidt tot een immobiele praatbarak, die theologische (+sociale, ethische etc.) vaagheid noodzakelijk maakt tot instandhouding van deze pseudoconciliariteit, zodat elk pastoraal dynamisme verlamd geraakt? Zo ja (obviously), hoe kan zo’n kerk zich dán nog apostolisch noemen?
Heeft Vaticanum II, die “de Kerk wilde doen aansluiten bij de moderne wereld”, dan de wereldwijde maatschappelijke irrelevantie van de Kerk – het Mystieke Lichaam van Christus – gewenst?

Dus beste Peter De Mey, de link naar deze blogpost hebben we alvast naar u doorgemaild en dat mag iedereen weten. Kwestie dat u in uw drukke oecumenistische agenda onze vraag niet vergeet. Dus als u even de tijd en de inspiratie hebt, graag even een antwoordje formuleren en opsturen naar info@marsvoorhetgezin.be. Kwestie dat we onze dialoog, een begrip dat voor ons beiden zo belangrijk is, degelijk blijven onderhouden. Dit stellen wij zeer op prijs!

Wat ons betreft. Ons antwoord op oecumenische vraagstukken is geen verborgen agenda. Als eender welke orthodoxe christenbroeder of -zuster ons de vraag zal stellen of het noodzakelijk is om katholiek te worden, dan zullen wij hier in liefde en waarheid volmondig JA op antwoorden. Katholicisme is en blijft nu eenmaal het primaire recept in het streven naar heilige gezinnen. Of heiligheid tout court.

Sta op voor de levensbelangrijke waarden van het huwelijk en het gezin!

WWW.MARSVOORHETGEZIN.BE
Teken het MANIFEST en kom naar de MARS VOOR HET GEZIN!

Familiaris Consortio: www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=600&doc=267&al=37

VIDEO: Vaderschap centraal in ontroerende Super Bowl-reclame Dove

De seksuele revolutie was de poging om de seksualiteit volledig los te maken uit elk moreel kader en van elke vorm van verantwoordelijkheid te ontdoen, los van baby's en het huwelijk. De motor, de brandstof en het product van de seksuele revolutie is lust, rauwe, ongeordende, liefdeloze en op zichzelf gerichte seksuele lust.
www.prolifeactie.eu/seksuele-revolutie1

Profetisch artikel uit het jaar 2000 in Nucleus: 'UNO en oorlog tegen gezin'

Anton de Wit: “Wat ben ik blij dat ik geen konijn hoef te zijn van de paus.”

Demografie for dummies:

VIDEO: Machtige getuigenis van een gezin dat kindjes adopteerde van over de hele wereld! Biologisch onvruchtbaar, maar zie dit wonder dat liefde verandert in vruchtbaarheid...
"Je geeft een persoon onvoorwaardelijke liefde en ze bloeien."

Sympathiek artikel over de ‘Mars voor het Gezin’ in ‘Rechts Actueel’

Bron: http://www.liesbethhomans.be/sites/parlement.n-va.be/files/generated/files/news-attachment/de_tijd_17.01.15.pdf

Paus Franciscus is een kampioen voor het Gezin!

Bron: http://www.katholieknieuwsblad.nl/nieuws/item/6830-paus-waarschuwt-voor-herdefinieren-huwelijk

De visie van de Mars voor het Gezin in het licht van het Katholieke Geloof

ACTIE VOOR HET GEZIN:

U kunt de vereniging Pro Familia en de Mars voor het Gezin, die zij op 16 mei 2015 (Groenplaats, Antwerpen) organiseert, steunen:

...DOOR te bidden en te vasten voor onze Vlaamse gezinnen!
...DOOR onze pagina te liken op Facebook: www.facebook.com/marsvoorhetgezin
...DOOR ons te volgen op Twitter: www.twitter.com/pro_familia_be
...DOOR vandaag nog het manifest op onze homepagina te lezen en te ondertekenen:

www.marsvoorhetgezin.be

Mag ik u ook vragen een bijdrage in de kosten van onze werking te willen overwegen?

Indien we de seksuele revolutie die onze maatschappij ontwricht willen stoppen, zullen we – zeker in onze huidige maatschappij – veel actie moeten voeren in de publieke opinie. Wij zijn geen gesubsidieerde staatsambtenaren en aldus louter afhankelijk van giften en hebben daarom uw financiële steun hiervoor hard nodig!

Steun de Mars voor het Gezin alstublieft!

Rekeningnummer - IBAN: BE50 7390 1108 8818
BIC/SWIFT: KREDBEBB
Op naam van: PRO FAMILIA
TIP: U kunt ook maandelijks via domiciliëring een bedrag op onze rekening storten. Zo verzekert u ons van budgettaire stabiliteit en een verdubbelde efficiëntie van onze acties. Alle hulp is welkom!

Michel Schooyans
Nucleus
Jaargang 11, nr. 10, December 2000

Waar het gezin de voornaamste plaats inneemt als samenlevingsvorm, ontgaat het toch niemand dat het in een diepe crisis verkeert. Het aantal ontwrichte gezinnen is bijzonder groot en dit in alle milieus. Welke zijn nu de oorzaken van deze crisis?

De eerste oorzaak ligt voor de hand. Het zijn de antigezinsmaatregelen die her en der door onze staten worden genomen. De kinderbijslagen zijn niet meer aangepast. Bij het toekennen van woningen worden gezinnen met kinderen gediscrimineerd. Het fiscaal regime voorziet soms zelfs hogere belastingen in verhouding met het aantal kinderen. Ook de economie houdt eigenlijk geen rekening met het gezin. In hun berekeningen kan het gezin ook uit één persoon bestaan. Het algemeen klimaat is evenmin gunstig. Men huwt niet alleen veel minder, maar ook veel later en daarom heeft men ook minder kinderen. De familie wordt er direct door geraakt en krimpt ineen. Het aantal gezinnen met drie kinderen vermindert razendsnel. Gezinnen met vijf kinderen maakten in 1968 in Frankrijk nog 3,6% van de families uit, terwijl dat percentage in 1990 nog slechts 0,88% bedroeg. Dat er meer en meer gescheiden wordt, is een gemeenplaats en men stelt vast dat men ook zeer snel en gemakkelijk hertrouwt. Vandaar dat men bij een tweede huwelijk vaak spreekt over hersamengestelde families. Abortus en contraceptie hebben deze crisis versneld omdat zij de beide finaliteiten van het huwelijk uit elkaar hebben gehaald. Deze contraceptie heeft geleid tot gemakkelijker samenwonen, minder huwelijken en een grote variëteit in seksuele relaties voor en tijdens het huwelijk. De depreciatie van het moederschap is daar een gevolg van.

Wat er ook van weze, de vrouwen hebben eigenlijk geen echte keuze meer. Onder sociale druk voelen zij zich de mindere wanneer zij geen beroep uitoefenen en niet bijdragen tot de fiscus en allerhande voorzorgskassen. Het is een onderhuidse druk waar ook de staat aan toegeeft. Het moederschap noch het vaderschap wordt eigenlijk gerespecteerd. Dit is zeer schadelijk voor het gezin waar de moeder nog altijd de centrale en onvervangbare rol speelt.

Omgekeerde politiek
De staat wil overal tussenkomen, maar interesseert zich niet langer voor het gezin. Dit 'desengagement' van de staat is een fenomeen van de jongste jaren. Stilaan erkent de overheid alleen nog individuen. Alle klassieke juridische beschermingen voor het gezin vallen één voor één weg. Terzelfdertijd bevordert men het individu en zijn zelfontplooiing. De staat volgt uiteraard deze tendens en we zien ook in de rechtspraak een groeiende tendens tot het verzwakken van het gezin. Wij kennen allen de recente voorstellen en nieuwsoortige wetgevingen van 'pacs' en samenlevingscontracten. Ze zijn het zoveelste teken dat het gezin wordt opgegeven.

De overheid privatiseert daardoor het samenleven en laat de individuen de grootste willekeur en vrijheid voor het aangaan of het opzeggen van deze contracten. Ook dit verzwakt indirect zeer sterk het huwelijk en herleidt het eigenlijk ook tot een privé-contract tussen individuen. Deze kunnen het elk ogenblik opnieuw ter discussie stellen of afbreken. Dit houdt in dat de hele wetgeving uiteindelijk geen enkele versteviging van het gezin kan inhouden. In Frankrijk en ook in België werden deze voorstellen de jongste jaren wet.

Toch leidt dit alles tot een paradox. Want de onverschilligheid van de staat tegenover het gezin dwingt de overheid toch meer en meer tussen beide te komen in deze kwesties. De kwetsbaarheid van het gezin verhoogt het risico op uitsluiting. Scheidingen en echtscheidingen zijn de oorzaak van verarming, vooral dan voor de zwakkeren. De staat raakt eigenlijk verstrikt in zijn eigen netten. Door het bevorderen van de individuele vrijheid, gaf zij de bescherming van het gezin op. Door dit te doen ontstaan echter nieuwe risico's van marginalisatie en ontreddering waardoor de overheidssteun moet worden verhoogd. De overheid moet steeds tussenbeide komen in problemen die zij zelf heeft gecreëerd. Het is een perpetuum mobile dat niets te maken heeft met de muziek...

En het is duidelijk dat niet alleen het gezin wordt gedestabiliseerd, maar ook de nieuw gecreëerde vorm van samenleven of 'pacs'. Deze zullen uiteindelijk nog veel brozer worden.

Deze nieuwe individuele vrijheden hebben een kwade return ook voor de overheid. Het staat trouwens wetenschappelijk vast dat deze nieuwigheden geen enkel probleem oplossen, maar er in tegendeel creëren.

Nieuwe broosheid
De Franse premier Jospin had het op 15 juni 2000 in een toespraak over de nieuwe gezinspolitiek en de noodzaak om de evolutie van de gezinnen te kunnen volgen. De maatregelen die hij voorstelde, zijn stilaan klassiek. Het gaat om het verbeteren van crèches en de uurroosters ervan. Na de bevalling krijgen de moeders een premie om het werk te hervatten. Het zijn allemaal voorstellen die de kloof tussen moeder en kind steeds groter maken.

Daarbij zouden een aantal kinderbijslagen worden aangepast aan het inkomen van het gezin wat stilaan lijkt op een gelijkschakeling van de fiscale en familiale gezinspolitiek. Ook de woonkredieten zullen volgens dezelfde criteria schommelen. Vanaf het ogenblik dat het traditioneel gezin slechts wordt gezien als één of andere vorm van samenwonen, bestaat er uiteraard geen gezinspolitiek meer.

Jospin feliciteerde Frankrijk met deze nieuwe verworven vrijheden. Of hij zich rekenschap geeft van het oorzakelijk verband tussen deze 'nieuwe vrijheden' en de nieuwe broosheid is zeer de vraag. De begroting zal trouwens uitwijzen hoe pervers een gezinspolitiek zich kan ontwikkelen. Het is duidelijk dat de voorstellen de demografische neergang in Frankrijk en Europa nog meer zullen bevorderen.

UNO en nieuwe rechten
De antigezinstendensen drukken zich ook door in de wereldorganisatie. De jongste conferenties van de UNO hebben ook de traditionele betekenis van het gezin in vraag gesteld. In art. 16 van de oorspronkelijke verklaring van de rechten van de mens in 1948 luidde het nog: "Het gezin is een natuurlijke en fundamentele cel van de samenleving. Het heeft recht op bescherming van de maatschappij en staat".

De oorsprong van dit artikel is duidelijk, evenals zijn betekenis. Het gezin was de hoeksteen van de maatschappij. Het gaat om het traditioneel gezin, monogaam en tussen man en vrouw. In deze verklaring wordt het woord 'gezin' steeds in dezelfde betekenis gebruikt.

Sedert de conferentie van Peking in 1995 is de betekenis van het gezin ook ondermijnd. De UNO probeert allerhande samenlevingsvormen onder het woord 'gezin' onder te brengen. Het gaat om homoseksuele en lesbische gezinnen, om hersamengestelde gezinnen, om éénoudergezinnen en allicht wacht men nog op de incestueuse of pedofiele gezinnen. Veel vergaderingen die na 1995 werden georganiseerd door de UNO en haar vele nevenorganisaties, benadrukken steeds meer de nefaste rol die deze organismen en ook de niet-gouvernementele organisaties rond het gezin spelen. Het begint met de omkering van het begrip. Het woord 'gezin' is dubbelzinnig en de betekenis ervan verandert naargelang de belangen die men wil verdedigen. Het woord krijgt nu vele betekenissen en dit is het rechtstreeks gevolg van het nieuw begrip 'mensenrechten'. Deze nieuwe mensenrechten zijn zoals ook hiervoor al werd geschreven eigenlijk het individualisme. Daardoor wordt het gezin ook in de UNO ontkend. Want het klassieke gezin is de plaats waar men eigenlijk een samenleving opbouwt die openstaat voor het leven. Het gezin is ook de ruimte voor de solidariteit en de wederzijdse afhankelijkheid en trouw. Het is de school van de onbaatzuchtigheid. Het spreekt voor zich dat wanneer de UNO een homoseksueel koppel beschrijft als 'gezin', dat dit duidelijk niet hetzelfde is. De UNO geeft hier toe aan pure individuele verlangens van een koppel. Maar daardoor komt geen nieuwe sociale werkelijkheid. Er wordt geen gezin gesticht en zij hebben geen enkele natuurlijke capaciteit om het leven door te geven. Zij komen dan enkel overeen over een voorwaardelijk samenleven. Het verstoten of het verbreken is reeds vanaf het begin als mogelijkheid ingebakken. Daardoor steunt de UNO de staten die reeds lang bezig zijn met de ondermijning van het gezin en hiervoor de ongebreidelde vrijheid van het individu vleien. In dezelfde beweging verzwakt de UNO de gezinsbanden en vergroot het risico van verdere uitsluiting en armoede.

Een antigezinscultuur
Achter dit alles schuilt eigenlijk een ideologie. Het is de ideologie van het gender die rechtstreeks het gezin bedreigt. Deze ideologie steunt op twee belangrijke inspiratiebronnen: het marxisme en het structuralisme. Zij heeft ook vele andere invloeden ondergaan. Ik beperk mij tot het vernoemen van William Reich die elke seksuele discipline verwierp en Marcuse die elk gezag verwierp.

De ideologie van het gender herneemt ook de interpretatie die Friedrich Engels, medestrijder van Marx, gaf aan de klassenstrijd. Men weet dat Marx de klassenstrijd zag als de oorlog tussen kapitalisten en proletariërs. Voor Engels was deze strijd eigenlijk deze tussen man en vrouw. Het monogaam en heteroseksueel huwelijk was de plaats waar de vrouw werd geëxploiteerd en verdrukt door de man. De bevrijding van de vrouw passeerde langs de vernietiging van het gezin. Eenmaal bevrijd, zou de vrouw haar plaats kunnen innemen in de productiemaatschappij.

Daarbij wordt deze ideologie ook beïnvloed door het structuralisme. Dit houdt in dat elke cultuur zijn eigen gedragsregels bepaalt. De traditionele cultuur is in elk geval achterhaald, want ook deze verdrukt de vrouw. De vrouwen moeten een nieuwe culturele revolutie uitlokken en zo zullen nieuwe gedragsregels ontstaan. Deze nieuwe cultuur meent dat er geen enkele rolverdeling natuurlijk is. De rolverdeling kwam op een zekere periode in de geschiedenis. Het ogenblik is gekomen om dit te veranderen omdat deze periode voorbij is.

Dus zeggen de ideologen van het gender dat het verschil in rol tussen man en vrouw enkel cultureel is. Zij zijn zelfs het product van een cultuur die aan het vergaan is. De nieuwe cultuur moet alle verschillen die dateren uit de periode van de verdrukking van de vrouw door de man en de daarmee samenhangende ongelijkheid afschaffen. Vandaar dat deze cultuur vanuit de ideologie van het gender de vernietiging van het klassieke gezin, dat zij traditioneel noemen, vereist. Dit gezin berust immers op een achterhaalde en voorbije cultuur. Deze cultuur meende ten onrechte dat man en vrouw van nature een ander rol hadden bij het doorgeven van het leven. Het klassieke gezin is dan ook het natuurlijk gevolg van het heteroseksueel gedrag van man en vrouw.

De 'nieuwe' cultuur loochent en weigert enige waarde te hechten aan het genitaal verschil tussen man en vrouw. Dit verschil heeft geen enkel belang. Daarom zijn de rol van man en vrouw ook inwisselbaar. Vandaar dat de heteroseksualiteit, zoals zij zich in het gezin uitdrukte, haar bevoorrechte positie moet verliezen. Zij genoot daar ten onrechte van in de voorbije traditionele cultuur. Nu het genitaal en geslachtelijk onderscheid geen belang meer heeft, zijn huwelijk, moederschap en vaderschap dan ook niet relevant meer.

Deze ideologie heeft een verrassend grote invloed. Want reeds op de conferentie van Peking werd de term 'moederschap' geschrapt.

Vandaar dat de heteroseksualiteit herleid is tot één van de vele mogelijke seksuele uitingen. Zij staat op dezelfde voet als de homoseksualiteit, het lesbische, de kortstondige samenlevingsvormen enz. De gedragsregels van de oude cultuur moeten verdwijnen. Het recht op het individueel seksueel genot moet ook overal worden erkend. Er mag geen enkele beperking aan verbonden zijn en ook geen enkele plicht uit resulteren. Er is geen verantwoordelijkheid tegenover de ander. Deze nieuwe vorm van genot moet trouwens vrij zijn van elke repressie die tenslotte enkel kan voortkomen uit voorbijgestreefde vooroordelen.

De invloed van deze nieuwe ideologie kan eigenlijk niet worden overschat en zij drukt zich door in de aanpassing van de rechten van de mens. Met haar is het gezin niet alleen het voorwerp van een radicaal meningsverschil, maar zelfs van een vernietigingsdrang. In haar vindt men het perverse fatalisme van het marxisme en het absoluut individualisme van het neoliberalisme. Deze ideologie is door de meeste agentschappen van de UNO en door de ontelbare niet gouvernementele organisaties of NGO's overgenomen, waardoor zij zich overal vertakt.

Twee voorbeelden illustreren het pervers karakter van dit alles. Het eerste voorbeeld gaat over abortus. In het kader van de cultuur die door de ideologen van het gender als voorbijgestreefd wordt bestempeld, ging de discussie over liberalisatie van abortus. Deze beide begrippen suggereerden nog de idee van een wettelijke toelating,  maar niet van een recht. In het kader van de nieuwe cultuur van het gender is abortus een nieuw mensenrecht. Hetzelfde geldt voor de homoseksualiteit die ook een mensenrecht werd.

Deze ideologie is desastreus voor gezinnen. Daarbij produceert zij steeds nieuwe mensenrechten zoals wij ook in het komende Europees charter kunnen lezen. Deze rechten zijn niets anders dan pure, afwijkende individuele eisen. Deze brengen niet alleen het traditionele gezin in gevaar, maar perverteren het ganse sociale weefsel. De natuurlijke sociabiliteit van de mens vervalt dan tot een cultuur van geweld en barbarij.

Klik hier om deze tekst te downloaden.

Onze visie is dat elk kind geboren en opgevoed zou moeten worden bij zijn natuurlijke vader en moeder, die zielsveel van elkaar houden. Maar, wij stellen ook dat elke seksuele daad een daad van integriteit en van liefde zou moeten zijn, wat impliceert dat zij open moet staan voor nieuw leven, binnen de meest intieme, veilige, stabiele en sacrale vertrouwensrelatie: het huwelijk. De echtelijke liefde betekent ook trouw tot de dood, want aldus aanvaarden bruid en bruidegom haar op de dag waarop zij zich vrij en bewust door de huwelijksband aan elkaar verplichten.

Het huwelijk moet een eiland van liefde en vergeving, generositeit, dienstbaarheid, dankbaarheid en trouw zijn. Dan kan de samenleving opgebouwd worden op de meest onwankelbare basis die er bestaat: die van liefde en zelfopoffering binnen het gezin. Het gezin is een maatschappij in miniatuurformaat die het verdient om gerespecteerd, gesteund en beschermd te worden, niet om veracht, aangevallen en afgebroken te worden.

Bron: www.marsvoorhetgezin.be/manifest

400. Wat betekent het dat de mens een seksueel wezen is?
God schiep de mensen als man en vrouw.
Hij schiep ze voor elkaar en voor de liefde.
Hij schiep ze voor het doorgeven van het leven.
 
Man of vrouw zijn bepaalt mensen bijzonder ingrijpend.
Het is een andere manier van voelen, een andere manier van liefhebben, een andere roeping met betrekking tot de kinderen, een andere weg in het geloof.
God heeft man en vrouw verschillend geschapen omdat Hij wilde dat ze er voor elkaar zijn en elkaar in de liefde completeren.
Daarom voelen man en vrouw zich seksueel en geestelijk tot elkaar aangetrokken.
Wanneer man en vrouw van elkaar houden en met elkaar slapen, vindt hun liefde haar zinnelijkste uitdrukking.
Zoals God in zijn liefde scheppend is, mag ook de mens in de liefde scheppend zijn en kinderen het leven schenken.

401. Is het ene geslacht belangrijker dan het andere?
Nee, God heeft mannen en vrouwen dezelfde waardigheid als persoon gegeven.
 
Mannen en vrouwen zijn beiden naar het evenbeeld van God geschapen mensen en door Jezus Christus verloste kinderen van God.
Het is even onchristelijk als onmenselijk om iemand te discrimineren of achter te stellen omdat hij of zij man of vrouw is.
Gelijke waardigheid en gelijke rechten betekenen echter nog geen uniformiteit.
Een gelijkstelling die aan de eigenheid van man en vrouw voorbijgaat, is in strijd met het scheppingsidee van God.

402. Wat is liefde?
Liefde is de vrije overgave van het hart.
 
Vol liefde zijn betekent van iets zo veel welbehagen beleven dat je buiten jezelf treedt en je eraan overgeeft. Een musicus kan zich overgeven aan een meesterwerk.
Een kleuterjuf kan er met heel haar hart voor haar beschermelingetjes zijn.
In elke vriendschap zit ook liefde.
De mooiste vorm van liefde op aarde is echter de liefde tussen man en vrouw, waarin twee mensen zich voorgoed aan elkaar geven.
Elke menselijke liefde is een weerspiegeling van de goddelijke liefde waarin alle liefde thuis is.
Liefde is het binnenste van de drievuldige God.
In God vindt een voortdurende uitwisseling en eeuwigdurende overgave plaats.
Door het overstromen van de goddelijke liefde nemen wij mensen deel aan de eeuwige liefde van God.
Hoe meer de mens liefheeft, hoe meer hij op God lijkt.
Liefde moet het hele leven van de mens vormen, maar vooral diep en veelbetekenend zijn daar waar man en vrouw binnen het huwelijk liefhebben en ‘een van lichaam worden’ (Gen. 2, 24).

403. Hoe verhoudt de seksualiteit zich tot de liefde?
Seksualiteit en liefde horen onscheidbaar bij elkaar.
De seksuele ontmoeting heeft een kader van trouwe, betrouwbare liefde nodig. 
 
Waar seksualiteit wordt gescheiden van de liefde en enkel gevraagd is ter bevrediging, wordt de zin van de seksuele vereniging van man en vrouw vernietigd.
De seksuele vereniging is de mooiste, lichamelijk-zinnelijke uitdrukking van liefde.
Mensen die seks zoeken zonder liefde liegen, want de nabijheid van lichamen is niet hetzelfde als de nabijheid van harten.
Wie de taal van zijn lichaam niet serieus neemt, brengt op den duur schade toe aan lichaam en ziel. Seks wordt dan onmenselijk, gedegradeerd tot genotsmiddel en niet meer dan handelswaar.
Alleen verplichtende en duurzame liefde biedt ruimte voor een menselijk beleefde en duurzaam gelukkig makende seksualiteit. 

404. Wat is kuise liefde? Waarom moet een Christen kuis leven?
Een kuise liefde is een liefde die zich tegen alle krachten van binnen en van buiten verweert die haar willen vernietigen.
Je bent kuis wanneer je je seksualiteit bewust hebt aangenomen en goed in je persoonlijkheid hebt geïntegreerd.
Kuisheid en onthouding zijn niet hetzelfde.
Ook iemand die een actief seksleven heeft binnen het huwelijk, moet kuis zijn.
Kuis is een mens precies dan wanneer zijn lichamelijke optreden een uitdrukking is van een betrouwbare en trouwe liefde. 

Kuisheid mag niet worden verward met preutsheid.
Een mens die kuis leeft, is niet de speelbal van zijn lusten, maar beleeft zijn seksualiteit bewust vanuit de liefde en als uitdrukking van die liefde.
Onkuisheid verzwakt de liefde en verduistert haar zin.
De katholieke Kerk staat voor een holistisch-ecologische aanzet van de seksualiteit.
Daartoe behoren op de eerste plaats de seksuele lust, die iets goeds en moois is, op de tweede plaats persoonlijke liefde en op de derde plaats vitaliteit, dat wil zeggen: openheid en kinderen. Zoals bier wordt gemaakt van hop, mout en water – ingrediënten die op zichzelf tamelijk beroerd smaken, maar samen zeer goed – is de katholieke Kerk van mening dat die drie aspecten bij elkaar horen.
Wanneer een man namelijk één vrouw heeft voor zijn seksuele lust, een ander voor de romantiek van de liefde en een derde om kinderen bij te krijgen, instrumentaliseert hij ze allen en houdt van geen van hen werkelijk.

405. Hoe kun je een kuise liefde leven? Wat helpt daarbij?
Wie vrij is voor de liefde en geen slaaf is van zijn driften of hartstochten, leeft kuis.
Alles wat helpt om een betrokken, gerijpte, vrije en liefdevolle mens te worden, helpt dus ook bij een kuise liefde. 
 
Je wordt vrij voor de liefde door een zelfdiscipline die je op elke leeftijd verkrijgen kan, moet trainen en onderhouden.
Daarbij helpt het in alle gevallen trouw te blijven aan de geboden van God, verzoekingen uit de weg te gaan, elke vorm van dubbelleven of dubbele moraal te vermijden en God te vragen je te behoeden tegen verzoekingen en je in de liefde te sterken.
Een zuivere en ongedeelde liefde kunnen leven is tenslotte een genade en een prachtig geschenk van God.

406. Moet iedereen kuis zijn, ook de gehuwden?
Ja, elke Christen moet zijn liefde kuis beleven, of hij nu jong of oud is, alleen leeft of getrouwd is. 
 
Niet alle mensen zijn geroepen tot het huwelijk, maar iedereen is geroepen tot de liefde.
Wij zijn voorbestemd om ons leven te wijden.
Voor velen is dat in de vorm van een huwelijk, voor anderen in de vorm van een vrijwillige staat van ongehuwd zijn omwille van het hemelrijk en weer anderen doordat ze alleen leven, maar wel altijd voor anderen klaarstaan.
Alle leven vindt zijn zin in de liefde. Kuis zijn betekent onverdeeld liefhebben.
De onkuise is verscheurd en onvrij.
De waarachtig liefhebbende is vrij, sterk en goed, hij kan zich in de liefde overgeven.
Zo is Christus, die zich geheel voor ons en tegelijk aan de Vader in de hemel heeft gegeven, een voorbeeld van kuisheid, omdat hij het toonbeeld van de sterke liefde is. 

407. Waarom is de kerk tegen seksuele relaties voor het huwelijk?
Omdat ze de liefde wil beschermen.
Een mens kan een andere mens geen groter geschenk doen dan zichzelf.
'Ik hou van jou' betekent voor beide": 'Ik wil alleen jou, ik wil je helemaal en ik wil je voor eeuwig!'.
Omdat dit zo is, kun je: 'Ik hou van jou' eigenlijk niet voor tijdelijk of op proef zeggen, ook niet met het lichaam.
 
Velen bedoelen het serieus met hun relaties voor het huwelijk.
En toch zijn er daarbij twee voorbehouden die niet met de liefde samengaan: de 'uitstapmogelijkheid' en de angst voor een kind.
Omdat de liefde zo groot, zo heilig en zo uniek is, vraagt de kerk jonge mensen nadrukkelijk om met het begin van de volledige geslachtelijke betrekkingen te wachten tot ze getrouwd zijn.

408. Hoe kun je als jonge christen leven wanneer je voor het huwelijk al een relatie hebt gehad?
God heeft ons elk ogenblik lief, in elke onuitgeklaarde toestand, ook in elke toestand van zondigheid.
God helpt ons de hele waarheid van de liefde te zoeken en manieren te vinden om deze steeds ondubbelzinniger en meer vastbesloten te leven.
 
In een gesprek met een priester of een geloofwaardige, ervaren christen kunnen jonge mensen naar een manier zoeken om hun liefde steeds helderder te kunnen beleven.
Daarbij zullen ze merken dat elk leven een proces is en dat, wat er ook gebeurd is, met hulp van God altijd een nieuw begin gemaakt kan worden.

409. Is zelfbevrediging een vergrijp tegen de liefde?
Zelfbevrediging is een vergrijp tegen de liefde, omdat ze de opwekking van lust tot een doel op zich maakt en deze loskoppelt van de totale ontvouwing van de liefde tussen man en vrouw.
Daarom is 'seks met jezelf' een interne tegenspraak.
 
De kerk diaboliseert zelfbevrediging niet, maar waarschuwt er wel voor die te bagatelliseren.
Er bestaat wel degelijk een gevaar dat veel jeugdigen en volwassenen door de consumptie van opwindende afbeeldingen, films en internetpagina's vereenzamen, in plaats van in een persoonlijke relatie liefde te vinden.
De eenzaamheid kan een doodlopende weg worden waarin zelfbevrediging tot een verslaving wordt.
Met de instelling 'Voor seks heb ik niemand nodig, dat regel ik zelf wel, hoe en wanneer ik het maar wil', wordt niemand gelukkig.

410. Wat wordt er bedoeld met 'ontucht'?
Ontucht (Grieks: porneia) slaat oorspronkelijk op heidense seksuele praktijken, bijvoorbeeld de tempelprostitutie.
Later werd de term gebruikt voor alle vormen van seksuele handelingen buiten het huwelijk.
Tegenwoordig wordt de term vaak in de strafrechtelijke zin (ontucht met minderjarigen, afhankelijken enz.) gebruikt.
 
Ontucht is vaak gebaseerd op verleiding, leugens, geweld, afhankelijkheid en misbruik.
Ontucht is dus een zware misstap ten opzichte van de liefde.
Het is een schending van de waardigheid van de mens en een ontkenning van de zin van de menselijke seksualiteit.
Overheden hebben de plicht in het bijzonder minderjarigen tegen ontuchtige handelingen te beschermen.

411. Waarom is prostitutie een vorm van ontucht?
In de prostitutie wordt de 'liefde' tot handelswaar en de mens tot lustobject gedegradeerd.
Daarom is prostitutie een ernstig vergrijp tegen de menselijke waardigheid en een zware zonde tegen de liefde.
 
De profiteurs van de prostitutie, mensenhandelaren, souteneurs, loverboys, maken zich minstens zo schuldig als de vrouwen, mannen, kinderen en jeugdigen die, vaak onder dwang of in afhankelijkheid, hun lichaam verkopen.

412. Waarom is de productie en de consumptie van pornografie een zonde tegen de liefde?
Wie de liefde misbruikt doordat hij de menselijke seksualiteit losmaakt van de intimiteit van een bindende liefde tussen twee mensen en er handelswaar van maakt, begaat een ernstige zonde.
Wie pornografie produceert, consumeert en verkoopt, schendt de menselijke waardigheid en verleidt anderen tot het kwaad. 
 
Pornografie is een variant op prostitutie, want ook hier wordt gesuggereerd dat ‘liefde’ te koop zou zijn voor geld.
Acteurs, producenten en handelaren hebben allen een even groot aandeel aan dit zware vergrijp tegen de liefde en de menselijke waardigheid.
Wie pornografische media consumeert, zich in virtuele pornowerelden begeeft of aan pornografische gebeurtenissen deelneemt, begeeft zich op enige afstand in de prostitutie en ondersteunt daarmee de smerige miljardenhandel in seks.

413. Waarom is verkrachting een zware zonde?
Wie een ander mens verkracht, schendt zijn of haar waardigheid volledig.
Hij breekt met geweld binnen in de diepste intimiteit van een ander en kwetst hem in het hart van zijn vermogen tot liefhebben. 
 
De verkrachter begaat een misdrijf tegen het wezen van de liefde.
Het behoort tot het wezen van de seksuele vereniging dat die uitsluitend in het kader van de liefde vrij kan worden toegestaan.
Zelfs binnen het huwelijk kan verkrachting voorkomen.
Het meest verwerpelijk is verkrachting in sociale, hiërarchische, beroepsmatige of familiegebonden afhankelijkheidsrelaties, bijvoorbeeld tussen ouders en kinderen of tussen leraren, opvoeders, zielzorgers en hun pupillen.

414. Wat zegt de Kerk over het gebruik van condooms bij de aidsbestrijding?
Afgezien van het feit dat condooms geen absoluut zekere bescherming tegen infectie bieden, wijst de Kerk het gebruik van mechanische middelen ter bestrijding van hiv-epidemieën af en streeft ze vooral naar een nieuwe cultuur van menselijke relaties en een verandering van het maatschappelijke bewustzijn.
 
Alleen een geleefde trouw en het afzien van lichtvaardige seksuele contacten vormen een duurzame bescherming tegen aids en leren een holistische omgang met de liefde.
Het respect voor de gelijke waardigheid van vrouwen en mannen, de zorg om de gezondheid van het gezin, de verantwoordelijke omgang met verlangens en ook het (tijdelijk) afzien van seksueel contact horen daarbij.
In Afrikaanse landen waar door brede maatschappelijke campagnes een dergelijke gedragsverandering werd bevorderd, kon het besmettingscijfer duidelijk worden verlaagd.
Bovendien doet de katholieke Kerk alles wat ze kan om mensen te helpen die door aids zijn getroffen.

415. Hoe beoordeelt de kerk homoseksualiteit?
God heeft de mens als man en vrouw geschapen en lichamelijk voor elkaar voorbestemd.
De kerk ziet homosexueel gedrag als het doen van tegennatuurlijke en wraakroepende zonden.
De kerk neemt mensen die homoseksuele gevoelens hebben zonder voorbehoud op.
Ze mogen daarom niet gediscrimineerd worden.
Tegelijkertijd zegt de kerk van alle vormen van gelijkgeslachtelijk seksueel contact dat ze niet overeenstemmen met de scheppingsorde. 

416. Wat behoort er wezenlijk tot het christelijke huwelijk?
1. De eenheid: het huwelijk is een verbond dat wezenlijk een eenheid van lichaam, geest en ziel tussen man en vrouw teweegbrengt.
2. De onverbrekelijkheid: het huwelijk geldt ‘ tot de dood u scheidt’.
3. De openheid voor nageslacht: elk huwelijk moet openstaan voor kinderen.
4. De gerichtheid op het welzijn van de partner. 
 
Wanneer een van beide partners op het moment van de huwelijkssluiting een van de vier genoemde punten uitsluit, dan komt het Sacrament van het huwelijk niet tot stand.

417. Welke zin heeft de seksuele ontmoeting in het huwelijk?
God wil dat man en vrouw elkaar in erotische en seksuele lust ontmoeten om zich in liefde steeds vaster met elkaar te verbinden en kinderen uit hun liefde te laten ontstaan. 
 
Aan het lichaam, de lust en erotisch plezier worden in het christendom grote waarde gehecht: ‘Het christendom (...) gelooft dat de materie goed is, dat God zelf ooit een mensengedaante aannam, dat we zelfs in de hemel een soort lichaam zullen hebben dat opnieuw een essentieel deel van onze zaligheid, onze schoonheid en onze kracht zal zijn.
Het christendom heeft meer dan enige andere religie het huwelijk verheerlijkt.
Bijna alle hoogstaande liefdespoëzie van de wereldliteratuur werd door Christenen geschreven en het Christendom zal iedereen tegenspreken die beweert dat seksualiteit op zich slecht is’ (C.S. Lewis, Onversneden christendom).
De lust is echter geen doel op zich.
Waar de lust van een paar lust om de lust wordt en niet openstaat voor nieuw leven dat eruit voort wil komen, voldoet ze niet aan het wezen van de liefde.

418. Welke betekenis heeft het kind in een huwelijk?
Een kind is een schepsel en een geschenk van God dat door de liefde van zijn ouders ter wereld komt.
 
Ware liefde wil niet dat een paar helemaal in elkaar opgaat.
Liefde opent zich in een kind.
Een kind dat verwekt en geboren wordt, is niet 'gemaakt' en is ook niet de som van de genen van vader en moeder.
Het is een volledig nieuwe en unieke, met een eigen ziel uitgeruste schepping van God.
Het kind is dus niet het bezit van de ouders.

419. Hoeveel kinderen moet een christelijk paar hebben?
Een christelijk paar heeft zoveel kinderen als God hun schenkt en zoveel als het kan verantwoorden. 
 
Alle kinderen die God schenkt, zijn een genade en een grote zegen.
Dat betekent niet dat een christelijk paar geen rekening moet houden met hoeveel kinderen het in zijn economische en sociale toestand en wat de gezondheid betreft kan verantwoorden.
Wanneer er ‘desondanks’ een kind komt, moet dit kind met vreugde en bereidheid worden begroet en met grote liefde worden aangenomen.
In het vertrouwen op God hebben vele christelijke paren de moed tot een ongewoon groot gezin.

420. Mag een christelijk echtpaar aan geboorteregeling doen?
Er moeten morele redenen zijn om tot geboortenregeling - lees geboortenbeperking - te mogen overgaan.
Deze redenen kunnen persoonlijk zijn (zoals ziekte van de vrouw), familiaal (gebrek aan werk en inkomen), of maatschappelijk (toestand van revolutie en oorlog).
 
Soms is er sprake van sociale, psychische en medische omstandigheden waaronder nog een kind een grote, bijna onmenselijke uitdaging zou betekenen voor het paar.
Daarom zijn er heldere criteria die echtparen in acht moet nemen.
Geboorteregeling kan: ten eerste niet betekenen dat een paar principieel de conceptie uitsluit.
Ten tweede kan het niet betekenen dat kinderen om egoïstische redenen worden uitgesloten.
Het kan ten derde niet betekenen dat er sprake is van dwang van buitenaf (wanneer een overheid bijvoorbeeld bepaalt hoeveel kinderen een paar mag hebben).
Ten vierde mag het niet betekenen dat daarbij elk middel kan worden toegepast. 

421. Waarom zijn niet alle middelen om de conceptie van een kind te verhinderen even geschikt?
De kerk verwijst voor een bewuste regeling van de conceptie naar verfijnde methoden van zelfobservatie en natuurlijke familieplanning (sympto-thermaal).
Die komen overeen met de waardigheid van man en vrouw.
Ze respecteren de innerlijke wetten van het vrouwelijke lichaam, vragen om een tedere en bedachtzame omgang met elkaar en zijn daarom een leerschool voor de liefde.
 
De kerk let zorgvuldig op de natuurlijke orde en ziet daarin een diepere betekenis.
Daarom is het voor de kerk niet om het even of een paar de vruchtbaarheid van de vrouw manipuleert, of juist gebruikmaakt van de natuurlijke afwisseling van vruchtbare en onvruchtbare dagen.
Niets voor niets heet de natuurlijke gezinsplanning natuurlijk te zijn: die is ecologisch, holistisch, gemeenschappelijk en gezond.
Bovendien is zij bij correcte toepassing zelfs effectiever dan de pil (hogere Pearl-index).
De kerk wijst daarentegen alle kunstmatige voorbehoedsmiddelen af, daarmee zijn bedoeld chemische middelen ('de pil'), mechanische middelen (sterilisatie), aangezien die manipulatief in de holistische eenheid van man en vrouw ingrijpen.
Die middelen kunnen zelfs de gezondheid van de vrouw in gevaar brengen, miskramen veroorzaken en het liefdesleven van het paar op termijn nadelig beïnvloeden.

422. Wat kan een paar doen dat geen kinderen krijgt?
Echtparen die lijden onder onvruchtbaarheid kunnen gebruikmaken van alle medische hulpmiddelen die niet in tegenspraak zijn met de waardigheid van de persoon, de rechten van het te verwekken kind en de heiligheid van het sacrament van het huwelijk.
 
Er bestaat geen absoluut recht op een kind.
Elk kind is een geschenk van God.
Echtparen die dit geschenk niet ontvangen, ondanks het feit dat ze alle toegestane medische hulpmiddelen hebben geprobeerd, kunnen pleeg- of adoptiekinderen opnemen of zich op andere wijze sociaal engageren, bijvoorbeeld door voor verlaten kinderen te gaan zorgen.

423. Hoe beoordeelt de kerk draagmoederschap en kunstmatige inseminatie?
Alle hulp bij de conceptie van een kind door onderzoek en medicijnen behoort daar op te houden waar door een derde persoon de gemeenschappelijkheid van het ouderschap wordt opgeheven en vernietigd of waar de conceptie tot een technische handeling wordt buiten de seksuele vereniging binnen het huwelijk.
 
Uit respect voor de menselijke waardigheid wijst de kerk de conceptie van een kind door heterologe of homologe inseminatie af.
Elk kind heeft van God het recht gekregen op een vader en een moeder, om die te kennen en indien mogelijk in de geborgenheid van hun liefde op te groeien.
Kunstmatige inseminatie met het zaad van een vreemde man (heterologe inseminatie) vernietigt ook de geest van het huwelijk, waarin man en vrouw het recht hebben enkel door de partner vader of moeder gemaakt te worden.
Ook de homologe inseminatie (het zaad stamt van de eigen man) is het kind het product van een technische handeling en niet van de liefhebbende eenheid van een persoonlijke seksuele ontmoeting.
Wanneer het kind tot product wordt, stelt zich al gauw de cynische vraag naar de kwaliteit van dat product en de productaansprakelijkheid.
De kerk wijst daarom ook de PID (pre-implantatie diagnostiek) af, die wordt uitgevoerd om niet- perfecte embryo's te kunnen doden.
Ook draagmoederschap, waarbij een kunstmatig geconcipieerd embryo in een vreemde vrouw wordt geplaatst, is strijdig met de menselijke waardigheid.

424. Wat is echtbreuk? Is echtscheiding in orde?
Echtbreuk bestaat eruit dat twee partners met elkaar intiem worden terwijl minstens een van hen met een ander getrouwd is.
Echtbreuk is een fundamenteel verraad aan de liefde, de breuk van een voor God gesloten verbond en een onrecht ten opzichte van de naaste.
Jezus zelf heeft de onverbrekelijkheid van het huwelijk uitdrukkelijk vastgesteld: ‘Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden’ (Mc. 10, 9).
Met een beroep op de oorspronkelijke wil van de Schepper hief Jezus daarmee de gedoging van de echtscheiding uit het Oude Verbond op. 
 
De bemoedigende belofte van die boodschap van Jezus is: ‘Jullie hebben als kinderen van jullie hemelse Vader het vermogen tot levenslange liefde!’
Desondanks is het niet eenvoudig een partner een leven trouw te blijven.
Mensen van wie het huwelijk op de klippen loopt, mag je daarom niet veroordelen.
Christenen die echter lichtvaardig voor een echtscheiding kiezen, laden wel schuld op zich.
Ze zondigen tegen de liefde van God, die in het huwelijk zichtbaar wordt.
Ze doen onrecht aan de verlaten partner en de verlaten kinderen.
Een trouwe partner kan bij een ondraaglijk geworden huwelijk echter wel uit de gemeenschappelijke woning verhuizen.
Om problemen te voorkomen kan dan ook een civiele echtscheiding nodig zijn.
In gemotiveerde gevallen kan de kerk in een procedure voor de nietigverklaring van het huwelijk de geldigheid van het huwelijk onderzoeken.

425. Wat heeft de kerk tegen 'huwelijk zonder huwelijksakte'?
Voor katholieken bestaat er geen huwelijk zonder een kerkelijke huwelijksinzegening.
Hierbij treedt Christus in het verbond tussen man en vrouw binnen en schenkt het paar grootmoedig genade en gaven.
 
Oudere mensen menen soms jongeren de raad te moeten geven dat ze beter niet voor 'de eeuwigheid en de bruidsjurk' kunnen kiezen.
Een huwelijk zou immers enkel een veel te snelle samenvoeging van vermogens, perspectieven en goede bedoelingen zijn onder de gelijktijdige aflegging van een belofte die niet te houden is.
Een christelijk huwelijk is echter geen boerenbedrog, maar het grootste geschenk dat God voor twee geliefden heeft bedacht.
God zelf verbindt ze op een diep niveau, dat mensen zelf niet tot stand kunnen brengen.
Jezus Christus, die zei 'Maar zonder mij kun je niets doen' (Joh. 15:5), is in het sacrament van het huwelijk blijvend aanwezig.
Hij is de liefde in de liefde van het bruidspaar.
Het is zijn kracht die er ook nog is wanneer de kracht van de liefhebbenden lijkt op te drogen.
Daarom is het sacrament van het huwelijk heel wat anders dan een stuk papier.
Het is als een goddelijk voertuig dat klaarstaat en waarin de geliefden kunnen instappen, een voertuig waarvan bruid en bruidegom weten dat het genoeg brandstof heeft om met hulp van God aan het doel van hun verlangen te komen.
Wanneer tegenwoordig velen zeggen dat het niet uitmaakt om vrijblijvend of buiten het huwelijk seks te hebben, dan nodigt de kerk je uit je tegen die maatschappelijke druk duidelijk en met kracht te verzetten.


Bron: www.hetkatholiekegeloof.nl

Bron: http://www.liesbethhomans.be/sites/parlement.n-va.be/files/generated/files/news-attachment/de_tijd_17.01.15.pdf

door Anton de Wit

Ik vind het een hele geruststelling, dat ik van de paus geen konijn hoef te zijn. Konijnen zijn rotbeesten. Ze lijken aardig en schattig, maar het zijn in werkelijkheid chagrijnige mispunten die je elektriciteitskabels doorknagen. Ik lust niet eens elektriciteitskabels. En die achterlijke oren, die staan mij voor geen meter bovendien. Een hele opluchting dus, die uitspraken van Zijne Heiligheid in het vliegtuig vanuit de Filipijnen. 

Maar wacht eens, zo dacht ik na mijn verblijde slaken, ik kan mij eigenlijk niet heugen dat er vóór Franciscus ooit een paus is geweest die vond dat ik wél een konijn moest zijn. Heus, dat zou ik wel geweten hebben, want ik pleeg de plaatsvervanger van Petrus ernstig te nemen. Je kunt niet slechts dan katholiek zijn wanneer het jou toevallig goed uitkomt, vind ik. Dus als deze of een vorige paus had gezegd dat ik wél een konijn moest wezen, dan zette ik nu zonder morren mijn tanden in de snoer van mijn toetsenbord. Daar doe ik niet kinderachtig over. 

Lees verder op www.antondewit.nl/katholieke-konijnen

Paus waarschuwt voor herdefiniëren huwelijk
Katholiek Nieuwsblad
www.katholieknieuwsblad.nl/nieuws/item/6830-paus-waarschuwt-voor-herdefinieren-huwelijk